Read Ebook: De aeroplaan van m'nheer Vliegenthert by Valkenstein Kees Adapter

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 1305 lines and 53466 words, and 27 pages

"Wat staat u daar toch hallo te gillen!" zei iemand achter hem.

"'t Is 'n schandaal", riep m'nheer Vliegenthert, zonder om te zien.... "Hallo!!!--Nou spreek ik met de politie.... Hallo!!! Inspecteur Punt!!! Hallo!!! In-spec-teur Punt!!!"

"U hoeft niet zoo hard te schreeuwen in die telefoon m'nheer Vliegenthert," zei die iemand achter hem weer. "Ik ben inspecteur Punt."

"H???"

M'nheer Vliegenthert keerde zich om en keek met 'n verbaasd gezicht naar inspecteur Punt, die, terwijl m'nheer Vliegenthert in de telefoon stond te gillen omdat ie zoo'n haast had, heel kalm in z'n vlieger was gestapt en nu even kalm voor dien haastigen m'nheer stond met 'n notitieboekje in de hand.

"Uw monoplaan wordt vermist?"

"Ja. 'k Heb hem gisterenavond...."

"Doet er niet toe.... Kleur van de monoplaan?"

"Rood."

"Wat voor rood?"

"Wat voor rood??"

"Rood en rood is twee, m'nheer Vliegenthert. Vuurrood, kersrood, wijnrood, steenrood, bloedrood, rozerood, robijnrood, "oranjerood."

"O, noem u dat twee.... 't lijkt meer op acht...."

"Maak nu geen gekheid asjeblieft.... welk rood? Ik moet het precies weten."

"Ik geloof dat het wijnrood is...."

"Dus vermoedelijk wijnrood.... Monoplaan h??"

"Ja, met slaande vleugels."

"Ah, dat is 'n zeer gewichtige bizonderheid. Monoplaans met slaande vleugels zijn nog betrekkelijk zeldzaam.... Hoeveel paardekracht?"

"Honderdtwintig."

"U hebt hem op 't dak laten staan?"....

"Dat geloof ik wel"....

"Gelooft u dat wel?.... Dus u weet 't niet zeker?"

"Dat is te zeggen.... ik weet nooit iets heel zeker.... Ik heb altijd zoo'n vreeselijke haast, ziet u...."

"Zoo, zoo.... u weet dan misschien ook niet eens zeker of u wel 'n aeroplaan gehad hebt?" zei inspecteur Punt spottend.... "Enfin.... als u niet weet of u 't ding op 't dak hebt laten staan, kan ie evengoed uit de hangar gestolen zijn.... Laat mij die hangar eens onderzoeken. Gaat u maar zoolang buiten staan.... of gaat u liever maar even uw tweede schoen aantrekken.... u hebt 'n schoen en 'n pantoffel aan."

M'nheer Vliegenthert keek naar z'n schoeisel en droop af. Tegen zoo'n kalmte als die van den inspecteur, voelde hij zich niet opgewassen. Inspecteur Punt nam nu de hangar nauwkeurig op, klopte op de deur, blies in 't slot, bekeek de zoldering, trok rimpels in z'n voorhoofd, draaide z'n zwarte puntbaardje tusschen z'n vingers en keek wel 'n minuut lang naar de knop van de deur, stak eindelijk voorzichtig z'n lange vingers naar iets uit, dat op die knop zat, bekeek het, hield het tegen het licht en bergde het zorgvuldig in z'n portefeuille. 't Was een lang blond haar.

Daarna ging hij naar de telefoon en riep: "Hallo! Is brigadier Kwadraat daar?... O... je moet onmiddelijk met Spits hier komen... bij m'nheer Vliegenthert... Wie heeft vannacht dienst gehad in de derde sectie?... Wie zeg je?... O, die... Hm... ja... Is zeker buiten dienst h??... Ja hij moet toch binnen 'n kwartier hier zijn... Denk er om vlug... H??... All right!"

Inspecteur Punt ging in 'n rieten dakstoel zitten en verzonk in diep nadenken. Doch hij zat niet lang alleen. Binnen tien minuten was brigadier Kwadraat gearriveerd met z'n politiehond Spits en eenige oogenblikken later verscheen ook de luchtwachter, die de nachtdienst had gehad in de derde sectie. Inmiddels was ook m'nheer Vliegenthert weer op 't dak gekomen, ditmaal met twee schoenen, en 'n steeds slechter wordend humeur. Dat kwam omdat z'n rechterschoen pijnlijk knelde en z'n linkervoet zich in 'n luchtige ruimte verheugde, wat m'nheer Vliegenthert toeschreef aan de idiote domheid van z'n schoenleverancier.

Er werd evenwel voorloopig niet de minste notie genomen van m'nheer Vliegenthert n?ch van z'n slechte luim. Inspecteur Punt had veel meer aandacht voor den luchtwachter die met 'n slaperig gezicht voor hem stond en plotseling klaar wakker schrok toen de inspecteur vroeg:

"Hoe laat is de monoplaan van m'nheer Vliegenthert gestolen?" Deze vraag op de man af verbaasde den luchtwachter in hooge mate, want hij wist niemendal van die heele vlieger af. Maar hij wist w?l, dat volgens inspecteur Punt 'n luchtwachter alles zien moest wat in de lucht van z'n sectie voorviel. Uitvluchten baatten bij dezen gestrengen chef niets en de lange luchtwachter, die om z'n werkelijk buitengewone afmeting in ??n richting--1 meter 95--door z'n kameraden met de bijnaam "De Streep" werd aangeduid, en daar beter naar luisterde dan naar z'n eigen familienaam, stond daar met 'n beteuterd gezicht en zweeg.

"Geef je geen antwoord Streepje?.... Zeker weer in je vlieger zitten slapen vannacht h??.... Je deugt al heel weinig voor de lucht mannetje.... We zullen je moeten overplaatsen naar de begane grond, als dat zoo voortgaat.... Kom man geef eens antwoord.... Hier is 'n aeroplaan gestolen.... dat m??t jij gezien hebben, want zoo'n dingetje kan toch niet door 'n zakkenroller in z'n binnenzak weggemoffeld zijn...."

"Ik heb m'nheer Vliegenthert wel thuis zien komen met z'n vlieger.... Toen was ik net hier in de buurt.... Meer heb ik niet gezien...."

"Zoo.... dan heb je om te beginnen je al schuldig gemaakt aan plichtverzuim, want deze heer heeft z'n vlieger onbeheerd op 't dak laten staan en jij had 'm moeten bekeuren.... Brigadier Kwadraat wil je daar aanteekening van houden?.... En vertel me nou es, wat voor kleur heeft die vlieger van m'nheer Vliegenthert...."

"Roodachtig inspecteur...."

"Roodachtig?.... Rood-?chtig zeg je? Is me dat nou 'n nauwkeurige aanduiding? Prec??s wil ik 't weten.... Je lijkt m'nheer Vliegenthert zelf wel...."

"'t Had zoo.. iets van.. e.. cacao".... stotterde de bedremmelde Streep.

"Ingerukt!" bulderde inspecteur Punt woedend.... "Cacaorood.... wel allemachtig.... Brigadier laat zoo gauw mogelijk de oogen van de Streep onderzoeken.... ik geloof dat de vent kleurenblind begint te worden."

De Streep monoplaande er onmiddelijk van door om te gaan uitslapen. Brigadier Kwadraat stond zwijgend naast z'n vlieger waarin Spits op 't achterbankje zat.

Brigadier Kwadraat was trotsch op die hond en hij mocht dat zijn, want hij had Spits zelf afgericht tot luchtpolitiehond. Maar al de africhterskunst van den brigadier zou niets uitgehaald hebben, als Spits niet de schrandere, scherpzinnige hond van edelen bloede geweest was, wiens reukorgaan dermate was ontwikkeld, dat de bekende speurneus van inspecteur Punt bij de zijne vergeleken heelemaal in 't niet verzonk, ofschoon iemand, die geen verstand van speurneuzen had, afgaande op uiterlijkheden verreweg de voorkeur zou gegeven hebben aan de neus van den inspecteur.

Spits stamde namelijk in rechte lijn af van de Haagsche politiehond Marre, die honderd jaar geleden, in 1910, zulk een geweldig succes had met 't opsporen van echte en nagemaakte booswichten, want Marre werkte ook op wedstrijden. Die vlugger dan de vlugste politieagent over 'n hek of 'n muur klom, als daar iemand achter zat, die hij op moest zoeken en die zich niet van de wijs liet brengen door de lekkerste worst. Doch Spits overtrof Marre benevens al z'n andere viervoetige voorgangers en tijdgenooten. Er was in 2010 geen hond die 't spoor van 'n aeroplaan zoo zeker kon aanwijzen als Spits. Z'n onnavolgbare neus liet hem nooit in de steek, geen wolk was 'n beletsel en geen dagenlange regenbui wischte voor hem 't spoor uit. Spits faalde nooit. En dit dier met z'n wonderbaarlijke neus was door inspecteur Punt uitverkoren om de verdwenen aeroplaan van m'nheer Vliegenthert terecht te brengen.

Inspecteur Punt zat nog altijd in de rieten stoel en m'nheer Vliegenthert liep op 't dak heen en weer.

"Zou u zoo vriendelijk willen zijn, ons 'n oogenblikje alleen te laten?" zei de inspecteur. "U hindert ons."

"Met genoegen," antwoordde m'nheer Vliegenthert en nam onder 't heengaan 'n groene vliegjas mee. De twee politiemannen bemerkten er niemendal van.

"Brigadier Kwadraat," begon inspecteur Punt eenigszins gewichtig, "deze diefstal is waarschijnlijk.... of liever heel stellig door 'n vrouw gepleegd.... of althans met behulp van 'n vrouwelijk wezen.... Hoe ik dat nu al zoo positief weet h??.... Kijk eens.-- de dievegge is blond.... .... Dit haar zat aan de deurknop van de hangar....

"Lieve hemel," mompelde brigadier Kwadraat.... "dat haar...."

"Val me niet in de rede brigadier."

"Maar inspecteur.... dat haar...."

"Geen tegenspraak.... met dit haar en met Spits vind ik de aeroplaan van m'nheer Vliegenthert. Jammer dat ik Spits aan dit haar geen lucht kan geven.... we zullen ons moeten behelpen met wat anders.... Ga eens naar beneden en vraag aan m'nheer Vliegenthert of hij niet iets heeft.... 'n kleedingstuk bijvoorbeeld, dat hij gewoon was in die aeroplaan te dragen.... Dan kunnen we Spits daaraan laten ruiken.... en dan spoort hij de aeroplaan wel op. Denk je ook niet?"

"Natuurlijk vindt Spits de aeroplaan".... zei de brigadier.

"En dan vind ik de dievegge."

Brigadier Kwadraat maakte geen opmerking hierover, maar toen hij in de lift zat barstte hij in 'n schaterlach uit en riep: "Hij met z'n haar!" 'n Oogenblik later stond hij echter alweer op 't dak met 'n ernstig gezicht in gezelschap van m'nheer Vliegenthert en de jas, dezelfde die hij van 't dak meegenomen had. De inspecteur was nog bezig het kostbare blonde haar in z'n portefeuille op te bergen. Brigadier Kwadraat ging naar den inspecteur en meldde: "Hier is m'nheer Vliegenthert met 'n jas."

"Goed, m'nheer Vliegenthert hebben we niet noodig, maar geef Spits lucht aan 't kleedingstuk."

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet