Read Ebook: La Nigra Galero by Raabe Wilhelm Wicke Fritz Translator
Font size:
Background color:
Text color:
Add to tbrJar First Page Next Page
Ebook has 157 lines and 18607 words, and 4 pages
Translator: Fritz Wicke
INTERNACIA MONDLITERATURO
Kolekto de la plej famaj verkoj el ?iuj naciaj literaturoj
FERDINAND HIRT & SOHN EN LEIPZIG / 1922 ESPERANTO-FAKO
WILHELM RAABE
LA NIGRA GALERO
El la germana originalo tradukis
Fritz Wicke
FERDINAND HIRT & SOHN EN LEIPZIG / 1922 ESPERANTO-FAKO
Kun permeso de la eldonejo: VERLAGSANSTALT HERMANN KLEMM A.-G. Berlin-Grunewald
Anta?parolo.
D-ro Fritz Wicke
Noto: ?iuj ne-esperantaj vortoj kaj ne-esperantigitaj nomoj estas prese distingitaj per kursivaj literoj.
La rivero Skeldo altondumis, kaj ofte ?i ?etis la ?a?merojn trans la ?irmmurojn, en la viza?ojn de la frostetantaj sudlandanoj. Akre fajfis la vento de la direkto nordorienta, de la "provincoj", kaj la hispanoj jam delonge sciis, ke de tiu direkto nur malofte venas io bona por ili.
La "Ge?zoj de l'akvo" ludis la kutiman ludon.
Kiom ?agrenis tiun ?i amfibian genton la ventego kaj la malhelo? ?u ventego kaj nokto ne estis ?iaj plej bonaj kunbatalantoj? Kiam iu akvoge?zo timis la ventegan maron kaj la malhelon, havante okazon ruztrompi la malamikegojn, ekstermi la dezertigantojn kaj premegantojn de la patrujo, batale reakirita de la ondegoj?
Sed terure estis la milito degenerinta.
Tridekdu jarojn jam nun da?ris tiu abomena pu?ado tien kaj tien ?i de la batalantaj partioj, kaj ?is nun fino ne estis videbla. La semo de la drakaj dentoj ri?ege estis ?erminta; feraj viroj estis kreskintaj el la sangosterkita tero, kaj e? la virinoj forgesis humanecon kaj dol?econ. Ekzistis juna generacio, kiu pacon ne sopiris, jam pro tio, ?ar ?i tute ne konis ?in.
Sed la milito, certe terura sur la tero, estis ankora? pli timinda sur la maro. Sur la tero estis ankora? eble inter?an?i a? rea?eti kaptitojn; -- urboj, urbetoj kaj vila?oj povis sin savi per monpago kontra? brulado kaj rabado; sur la maro jam longe ekzistis nek pardono nek rea?eto. Kiel kompatago estis rigardate, glavmortigi senprokraste la reciprokajn kaptitojn a? pendigi ilin al la velaj stangoj kaj ne malrapide mortturmentegi ilin plej kruele, ne krucumi ilin sur la ferdeko kaj subakvigi kun la kaptita ?ipo. --
"La Nigra Galero, denove la Nigra Galero."
?iu inter kolero kaj nedirebla korpremo elparolis tiun ?i vorton:
"La Nigra Galero."
La alparolito, ?is nun apogita al la ?irmmuro iomete aparte de siaj kunuloj, movetis la ?ultrojn.
"Vi revas malgaja?ojn, kapitano! Sed diru do, ?u vi estis en Madrido en tiuj eterne memorindaj tagoj?"
"Jes!"
"En tiu glora jaro, kiam la granda princo reakiris al ni Antverpenon?"
"Jes!"
'Antverpeno kaptita, Antverpeno estas kaptita.'
Kia movado en la kastelo, kiam la granda nova?o plivasti?is!"
"Ho!" ekkriis la estro, kaj la aliaj oficiroj pliproksimi?is.
La kapitano nur movetis la ?ultrojn.
"Nu, estu", diris la estro. "Igu doni signon, ke oni forlasu la remparojn. Poste vin ?iujn mi atendos, sinjoroj, por trinki glason da vino, neniu ja plu dormos en tiu ?i nokto. Kura?on! sinjoroj, kaj Hispanujo por ?iam!"
Sed la estro ankora? restis, apogis ?emante la kubutojn sur la mursupron kaj metis la mentonon en la manojn. Tiel li fikse rigardis la akvojn kaj la mallumon kaj murmuris:
En la urbon Antverpeno fi?istoj alportis la nova?on de la nokta okazinta?o, kaj granda pri tio estis, la? la partianeco, la ka?ita ?ojo a? la la?ta kolero de la lo?antaro.
Anka? en la urbo balda? ekkaptis la popolamason la nomo de la "Nigra Galero" kaj oni interrilatis ?in kun pli a? malpli granda certeco kun la okazinta malfeli?o.
Kiu alia en tia ventega nokto, kia la pasinta, povis esti farinta tian faron, ol la "Nigra Galero"?
Sur la placoj, en la stratetoj, en la metiejoj, en la pre?ejoj, en la magistrata domo kaj en la citadelo estis a?data la vorto. Sur la militaj kaj komercaj ?ipoj, kiuj estis ankrigitaj al la kajo tute proksime apud la domoj kaj muroj de la urbo, ?i rondiris. ?ie oni vidis konfuzon a? ka?itan ?ojegon sur la viza?oj.
"La Nigra Galero, la Nigra Galero!" --
La unuan fojon la ondoj de la nordmaro estis vipataj per tiuj romanaj remveturiloj, kiujn ?is tiam estis uzintaj nur la ?irka?lo?antoj de la mezalanda maro. Tial okazis, ke komence e? la kura?aj, nenion timantaj zeelandaj ?ipistoj sentis la teruron pro io nekonato, pro tiuj italaj galeroj, kiuj egale al gigantaj akvaj skaraboj per cent remilpiedoj batis la ondojn.
Do, la Nigra Galero ne estis fantoma ?ipo, sed a?o de fero kaj ligno, kaj ?ia ?iparo anka? ne estis fantomaro. Esta?oj el karno kaj sango rampis inter la ?nuregoj, direktis la velojn, ?ar?is la turnpafilojn, bruligis la me?a?ojn, kaptis la malamikajn ?ipojn kun la sova?a kriego:
"Prefere turko ol fipapano." -- -- --
Pri la Nigra Galero interparoladis la lo?antaro sur la placoj kaj en la stratetoj de la granda komercurbo Antverpeno, kaj ?iu najbaro pretendis scii plian detalon pri la famo, ke la bonega rem?ipo, la Immakulata Koncepcio, en la hiera?a nokto per la zeelandanoj estis krevige alten ?etata.
"Tiel meditema, Antonio?"
La alparolito preska? terurite alten rigardis.
?agrene forturnis sin la estro.
Foren piedbatis la admiralo, englutante la restajn vortojn, kaj la kapitanoj rigardis sin reciproke kun grimacoj malanta? la admiralo:
Kiel estis tio okazinta?
Ni ?etu rigardon reen al la pasintaj tagoj!
Estis solena stranga momento, kiam nun, tiun dudekan de a?gusto post la lasta protestanta prediko la sonaj ondoj de la protestantula orgeno forruli?is. Silentego fari?is, la popolo sidis kun la kapoj mallevitaj kaj pre?is malla?te kaj fajrece. Sed poste ekrompi?is -- sono duone ?emo, duone furiozkrio subpremita -- longda?ra -- doloro kaj kolerego! Bruo naski?is, de la se?oj sin levis la kunvenintaro kaj rapidis furioze kaj konfuze kontra? la pre?ejaj pordoj, kontra? la altaj portaloj, kiujn la katolika parto de la lo?antaro jam ?irka?sie?is.
Triumfo kaj malvenko!
Mona?oj de ?iuj ordenoj sin premis mokridetante a? minacante en la vojon de la humiligitaj, malla?te plorantaj a? kolerantaj herezuloj, la rozariojn ?ojege levantaj.
Add to tbrJar First Page Next Page