Read Ebook: Doktoro Jekyll kaj Sinjoro Hyde by Stevenson Robert Louis Mann William W Translator Morrison William Translator

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 472 lines and 26193 words, and 10 pages

--Tutkore, diris la le?isto. Mi donas pri tio la manon, Richard.

La ser?ado por Sinjoro Hyde

Tiun saman vesperon S-ro Utterson revenis hejmen al sia fra?la domo en malgaja humoro kaj sidi?is vesperman?i sen apetito. Estis diman?e lia kutimo, post la fini?o de tiu man?o sidadi apud la fajro, kun volumo de ia neinteresa religia?o sur sia pupitro, ?is la horlo?o de la apuda pre?ejo sonorigis la dekduan horon, kiam li sobre kaj dankeme iris ku?i?i. Tiun nokton, tamen, tuj kiam oni forportis la tablotukon, li prenis kandelon kaj eniris en sian afer?ambron. Tie li malfermis sian fortan kofron, elprenis el ?ia plej privata parto dokumenton surskribitan <>, kaj sidi?is kun nuba frunto por esplori ?ian enhavon. La testamento estis holografa; ?ar S-ro Utterson, kvankam li gardis ?in nun kiam ?i estas farita, anta?e rifuzis doni e? la plej malgrandan helpon pri ?ia farado; ?i kondi?is ne nur ke, en okazo de la morto de Henry Jekyll M.D., D.C.L., LL.D., F.R.S., k.t.p. lia tuta havo transpasu en la manojn de lia <>; sed ke, en okazo de la <>, la dirita Edward Hyde anstata?u la diritan Doktoron Jekyll sen plua prokrasto kaj estu libera je ?ia ?ar?o a? devo, krom la alpago de kelkaj malgrandaj sumoj al la anoj de la doktora domo. De longe ?i tiu dokumento estis la ?efa abomena?o de la le?isto. ?i lin ofendis, ne nur kiel le?iston, por kiu la fantazieco estis nemodesta, sed anka? kiel amanton de la prudentaj kaj ordinaraj flankoj de la vivo. Kaj ?is tiam, estis lia nescio pri S-ro Hyde, kio ?veligis lian indignon; nun, per subita okazinta?o, estis lia scio. Sufi?e malbone jam, ke la nomo estis nur nomo, pri kiu li ne povas ion pluan scii?i. Estis ankora? pli malbone, kiam ?i ekvesti?is de abomenindaj ecoj; kaj el la ?an?i?emaj sensubstancaj nebuloj, kiuj tiel trompadis lian okulon, eksaltis la subita, difinita bildi?o de demono.

--Mi pensis ?in frenezo, li diris, remetante en la kofron la ofendantan paperon, kaj jam mi komencas timi, ke ?i estas malhonoro.

?e tio li estingis la kandelon, surmetis palton, kaj ekiris sur la vojo al Cavendish Square, tiu citadelo de la medicino, kie lia amiko, la fama Doktoro Lanyon, havis sian domon kaj akceptis sian amase venantan klientaron.

--Se iu scias, tiu estas Lanyon, li pensis.

La seriozmiena ?efservisto konis kaj bonvenigis lin; li ne estis devigita prokrasti sian eniron, sed kondukita tuj de la pordo al la man?o?ambro, kie sidis D-ro Lanyon sola kun sia vino. Tiu estis bonkora, sana, eleganta, ru?viza?a sinjoro, kun amaso da haroj anta?tempe blankaj, kaj perforta decida maniero. Vidante S-ron Utterson, li eksaltis de sia se?o, kaj bonvenigis lin per amba? manoj. La bonvoleco, la? lia speciala maniero, estis iome teatra; sed ?i estis bazita sur reala sento. ?ar tiuj du estis malnovaj kunuloj en la lernejo kaj la universitato, amba? plenege respektis sin mem kaj la alian, kaj, kio ne ?iam sekvas, ili estis homoj, kiuj plenege ?uis reciproke sian kunestadon. Post iom da vagada interparolado, la le?isto alproksimi?is al la temo, kiu tiel malagrable priokupadis liajn pensojn.

--Mi supozas, Lanyon, li diris, ke vi kaj mi estas la du plej malnovaj amikoj, kiujn havas Harry Jekyll?

--Mi dezirus, ke la amikoj estu pli junule fre?aj, diris ride D-ro Lanyon. Nu, mi supozas, ke ni ja estas. Kaj kio el tio? Mi lin vidas nun malofte.

--Vere! diris Utterson. Mi kredis, ke vin ligas ia komuna intereso.

--?i ligis, estis la respondo, sed pasis jam pli ol dek jaroj, de kiam Harry Jekyll fari?is tro fantaziema por mi. Li komencis deflanki?i, deflanki?i de la vojo de l' prudento; kaj kvankam, kompreneble, mi ankora? interesi?as pri li pro la malnovaj tagoj, mi lin vidis, kaj vidas, tre malofte ... Tia nescienca sensenca?o, aldonis la doktoro, subite purpuri?ante, disigus ja Damon kaj Pitias.

Tiu ?i malgranda elmontro de kolero iom trankviligis S-ron Utterson.

--Ili nur malpacis pro iu punkto scienca, li pensis, kaj, estante homo tute sen sciencaj pasioj, li e? aldonis:

--Estas pro nenio pli malbona ol tio!

Li lasis al sia amiko kelkajn momentojn por resereni?i, kaj poste alproksimi?is al la demando, kiu estis la motivo de lia vizito.

--?u vi iam renkontis protektaton lian nomitan Hyde? li demandis.

--Hyde? ripetis Lanyon. Ne! Neniam a?dis pri li. Post mia tempo.

Jen la sumo de la scii?oj, kiun la le?isto reportis kun si al ia granda malluma lito, sur kiu li en malkvieta movi?ado ku?is tra la fruaj horoj ?is la alveno de l' mateno. Estis nokto malmulte ripoziga por lia penanta mento, penanta en la mallumo kaj sie?ata de demandoj.

--Sonis la sesa per la sonoriloj de la pre?ejo, kiu staris tiel oportune apud la domo de S-ro Utterson, kaj ankora? li luktis kun la problemo. ?is nun tiu problemo estis tu?inta lin nur sur lia flanko intelekta, sed nun anka? lia imago estis okupata a?, por diri pli?uste, sklavigita; kaj, dum li tie ku?adis kaj ?eti?adis en la mallumegeco de la nokto kaj de sia kurtendrapirita ?ambro, la rakonto de S-ro Enfield preterpasis anta? lia mento kvaza? sur rula?o de lumigitaj bildoj. Jen li vidas la longajn vicojn de lanternoj de nokta urbo; poste, figuron de homo rapide mar?anta; jen infaninon kurantan de la kuracista domo, jen tiuj du kunfrapi?as kaj tiu homa Juggernaut piede subpremas la infaninon kaj anta?enpa?as, neniel atentante pri ?iaj krioj. A? jen li vidas ?ambron en ri?a domo, kie ku?as lia amiko dormanta, son?ante, kaj ridetante pro siaj son?oj; kaj jen la pordo malfermi?as, la kurtenoj apartigas, la dormanto reveki?as, kaj jen! staras apud li figuro, al kiu estas donita potenco, kaj e? je tiu senviva horo, li devas levi?i kaj fari la? ?ia ordono ...

La figuro en tiuj du fazoj obsedis la le?iston dum la tuta nokto; kaj se, je iu momento, li ekdormis, estis nur por vidi ?in gliti pli ka?e tra dormantaj domoj a? ?ovi?i pli rapide, e? ?is kapturni?o, tra pli lar?aj labirintoj de lanterne lumata urbo, kaj, ?e ?iu angulo, surmar?i sur infaninon kaj ?in lasi kriegantan. Kaj tamen la figuro ne havis ian viza?on, per kiu li povus ?in rekoni; e? dum liaj son?oj, ?i havis a? nenian viza?on, a? unu, kiu trompis lin kaj dissolvi?is anta? liaj okuloj; kaj tiel naski?is en la spirito de la le?isto kaj pligrandi?is strange forta, preska? supermezura scivolo rigardi la trajtojn de la vera S-ro Hyde. Se li povus nur unufoje rigardi lin, li opiniis, la mistero klarigus kaj eble forruli?us, kiel estas la kutimo ?e mistera?oj, kiam oni elesploras ilin. Li eble povus ekvidi ka?zon por la stranga prefero a? sklaveco de sia amiko, kaj e? por la frapante strangaj kondi?oj de la testamento. Kaj almena? ?i estus viza?o vidinda; la viza?o de homo tute senkompata; viza?o, kiu devis nur sin ekmontri por naski, en la mento de la neimpresi?ema Enfield, senton de da?ronta malamego.

De tiu tempo S-ro Utterson komencis konstante vizitadi la pordon en la flankstrato de l' butikoj. Matene, anta? la horo de la oficeja laboro, tagmeze, kiam la negocoj estis multaj kaj la tempo malmulta, nokte, sub la viza?o de la nebula luno--ja en ?iu horo la le?isto estis trovebla ?e sia elektita posteno.

--Se li estas sinjoro Hyde, li pensis, mi estos sinjoro Seek.

Kaj fine lia pacienco estis rekompencita. Estis bela, seka nokto; frosto en la aero; la stratoj tiel puraj, kiel la planko de bal?ambro; la lanternoj, skuataj de neniu vento, desegnis regulajn formojn el lumo kaj ombro. Je la deka, kiam la butikoj fermi?is, la flankstrato estis jam tre senhoma, kaj malgra? la malla?ta mu?ado de Londono ?ie ?irka?e, tre silenta. Sinjoro Utterson jam staris dum kelkaj minutoj ?e sia posteno, kiam li ekscii?is pri stranga malpeza piedpa?o alproksimi?anta. En la da?ro de siaj ?iunoktaj patroloj, li jam de longe kutimi?is al la kurioza efekto, kun kiu la piedsonado de sola persono, dum tiu estas ankora? malproksimega, subite elsaltegas klare distingebla el la vasta zumado kaj bruado de la urbo. Tamen lia atento estis neniam anta?e tiel subite kaj decidige aldevigita; kaj estis kun forta supersti?a anta?sento de sukceso, ke li retiris sin en la enirejon de la korto. La pa?oj rapide alproksimi?is, kaj subite plila?ti?is kiam ili ?irka?pasis la angulon de la strato. La le?isto, rigardante el la enirejo, povis balda? vidi, kun kia homo li devas trakti. Tiu ?i estis malgranda kaj tre simple vestita; kaj lia mieno, e? je tiu malproksimeco, iel naskis en la observanto fortan antipation. Sed li iris rekte al la pordo, transpasante oblikve la straton por ne perdi tempon, kaj, dum li venis, li eltiris ?losilon el la po?o, kvaza? iu, kiu alproksimi?as al la hejmo.

S-ro Utterson elpa?is kaj tu?is lin je la ?ultro dum li preterpasis.

--S-ro Hyde, mi kredas.

S-ro Hyde kuntiri?is malanta?en kun sibla enspiro. Sed lia timo estis nur momenta; kaj, kvankam li ne rigardis la le?iston rekte en la viza?on, li respondis sufi?e trankvile:

--Tiu estas mia nomo. Kion vi deziras?

--Mi vidas, ke vi estas enironta, diris la le?isto. Mi estas malnova amiko de Doktoro Jekyll--Sinjoro Utterson de Gaunt Strato--vi sendube a?dis mian nomon; kaj renkontante vin tiel oportune, mi kredis, ke vi povos enlasi min.

--Vi ne trovos Doktoron Jekyll; li estas for, respondis S-ro Hyde, enblovante en la truon de la ?losilo. Kaj tiam subite, sed ne levante la rigardon:

--Kiel vi konis min? li demandis.

--Viaflanke, diris S-ro Utterson, ?u vi faros al mi komplezon?

--Kun plezuro, respondis la alia, kio ?i estu?

--?u vi permesos, ke mi vidu vian viza?on? demandis la le?isto.

S-ro Hyde ?ajnis heziti; fine kvaza? post ia subita pripenso, frontis al li kun mieno de defio, kaj la paro sufi?e fikse rigardadis sin reciproke dum kelkaj momentoj.

--Nun mi povos rekoni vin, diris S-ro Utterson. Eble estos utile.

--Jes, respondis S-ro Hyde, estas ja bone ke ni renkonti?is; kaj konvenas, ke vi havu mian adreson. Kaj li donis numeron en strato de Soho.

--Bona Dio! pensis S-ro Utterson, ?u li anka? pensis pri la testamento?

Sed li retenadis siajn sentojn kaj nur gruntis dankon pro la dono de l' adreso.

--Kaj nun, diris la alia, kiel vi rekonis min?

--La? priparolo, estis la respondo.

--Kies priparolo?

--Ni havas komunajn amikojn, diris S-ro Utterson.

--Komunajn amikojn! e?is S-ro Hyde iom ra?ke. Kiuj ili estas?

--Jekyll ekzemple, diris la le?isto.

--Li neniam diris al vi, kriis S-ro Hyde, kun ekru?i?o de kolero. Mi ne kredis, ke vi mensogos.

--Nu, diris S-ro Utterson, tia parolo ne estas deca.

La alia rikanis la?te en sova?an ridon; kaj jen la sekvintan momenton, kun eksterordinara rapideco, li mal?losis la pordon kaj malaperis en la domon. La le?isto staris dum kelka tempo post kiam S-ro Hyde forlasis lin, la bildo de l' maltrankvileco. Tiam li malrapide supreniris la straton, haltetante post ?iuj du-tri pa?oj, kaj metante la manon al la frunto, kiel homo en ia menta perpleksiteco. La problemo, kiun li promenante tiele pripensis, estis el speco, kiu malofte solvi?as. S-ro Hyde estis pala, kaj havis pigmean ekstera?on; li donis la impreson de malbelformiteco sen ia nomebla malbeleco de formo, li havis mallogan rideton, kaj li estis kondutinta kontra? la le?isto kun ia mortigula miksa?o de timemeco kaj trokura?o, kaj li parolis per ra?keta malla?ta?a kaj iom rompita vo?o--?iuj ?i punktoj estis kontra? li; sed ?io ?i tio kune ne sufi?is por klarigi la ?is tiam nekonitan na?zon, abomenon kaj timon, kun kiu S-ro Utterson rigardis lin:

--Devas esti io plu, diris en si la perpleksita sinjoro. Estas ja io plu, se mi povus por ?i eltrovi nomon. Dio min benu! la viro ?ajnas apena? homa. Io troglodita, ni diru? a? ?u estas tie nur la radiado de malpurega animo, kiu tiel traspiras kaj transfiguras sian argilan lo?ejon? La lasta, mi pensas; ?ar, ho mia malfeli?a maljuna Harry Jekyll! se mi iam legis sur viza?o la subskribon de Satano, estas sur tiu de via nova amiko.

?irka? la angulo de la flankstrato estis placo kun antikvaj, belaspektaj domoj, jam plejparte kaduki?intaj el ilia anta?a gloro, kaj luigitaj po eta?oj kaj ?ambraroj al homoj el ?iuj specoj kaj cirkonstancoj: mapgravuristoj, ar?itektoj, fi-reputaciaj le?istoj, kaj la agentoj de ka?ataj entreprenoj. Unu konstrua?o, tamen, la dua for de la angulo, estis ankora? tute okupata; kaj, anta? ?ia pordo, kiu portis grandan ?ajnon de ri?eco kaj komforto, kvankam ?i estis nun envolvita en mallumo, krom ?e la fenestreto super ?i, S-ro Utterson haltis kaj frapis. Bone vestita, maljuneta servisto malfermis la pordon.

--?u D-ro Jekyll estas hejme, Poole? demandis la le?isto.

--Mi certigos, S-ro Utterson, diris Poole, dume enlasante la vizitanton en grandan komfortan vestiblon kun malalta plafono, pavimitan per kahelegoj, hejtatan per hela malfermita fajro kaj meblitan per multekostaj mebloj el kverko.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet