Homepage
Login
Profile
BookClubs
dmBox
Read Ebook: Homeri Carmina et Cycli Epici Reliquiæ. Pars Tertia: Hymni by Homer BCE BCE Firmin Didot Ambroise Editor
Font size:
Background color:
Text color:
Add to tbrJar First Page Next Page
Ebook has 138 lines and 39565 words, and 3 pages
Editor: Ambroise Firmin Didot
HOMERI CARMINA
ET CYCLI EPICI RELIQUIAE.
PARS TERTIA:
RANARUM ET MURIUM PUGNA. HYMNI VEL EXORDIA. EPIGRAMMATA.
PARISIIS,
EDITORE AMBROS. FIRMIN DIDOT,
INSTITUTI REGII FRANCIAE TYPOGRAPHO. SUMPTIBUS ET TYPIS.
Transcriber's Note:
For the creation of this e-book the following texts have been used:
"Le Journal des savants" , ed. Jean Cusson, Paris, p. 377-378) for some insight into the Latin version.
All changes applied by the Transcriber to the Latin text are explained in the footnotes.
The Latin translation presented in this work was transcribed from a Greek/Latin edition. It deliberately tries to stay as close as possible to the Greek original, not only to make the Greek text more accessible, but also for other reasons which are best explained by a review in the French magazine "Le Journal des Savants":
PRAEFATIO.
Reliquum est, ut Tu, benevole Lector, operam huic volumini impensam aequo animo boni consulas. Vale nobisque fave.
Table of Contents.
Ranarum et Murium Pugna.
Hymni vel Exordia.
Epigrammata.
RANARUM ET MURIUM PUGNA.
Hospes, quis es? unde venisti ad litus? quis vero tuus genitor? omnia autem vere dic, ne mentientem te advertam. 15 Si enim te cognovero amicum dignum, in domum ducam, donaque tibi dabo hospitalia multa et bona. Sum autem ego rex Physignathus , qui per lacum color, ranarum dux diebus omnibus: et me pater Peleus olim genuit, Hydromedusae 20 mixtus in amore apud ripas Eridani. Sed et te video pulcrumque et fortem prae aliis, sceptriferum regem, et in bellis pugnatorem esse: verum age, ocyus tuum genus narra.
Ad haec subridens Physignathus contra locutus-est: hospes, valde gloriaris de ventre: adsunt et nobis multa valde in lacu et in terra mirabilia visu. Anceps enim dedit pascuum ranis Saturnius, 60 saltare per terram, et in aquis corpus cooperire. Si autem vis et haec scire, facile est: ascende mihi in terga, quo laetus meam in-domum pervenias.
Non sic in-tergis portavit onus amoris taurus, quando Europam per undam vexit in Cretam, 80 ut me natans in-tergis vexit ad domum rana, elevans palidum corpus in-aqua alba.
Hydrus autem subito apparebat, horrendum spectaculum ambobus; erectum vero super aquam habebat collum. Hunc conspicatus demersit Physignathus, nequaquam cogitans, 85 qualem socium erat pereuntem derelicturus: subiit autem profundum lacus, et evitavit fatum nigrum. Ille vero, ut derelictus-erat, cecidit supinus statim in aquam, manus autem stringebat, et periens stridebat. Saepe quidem submergebatur in aqua, saepe autem rursus 90 calcitrans emergebat; fatum vero non licebat effugere; madentes autem pili, plurimum pondus, trahebant in ipso: tandem vero periens, tales locutus-est sermones:
Hoc locutus, exspiravit in aquis: eum autem conspexit 100 Lichopinax , ripis insidens mollibus; graviter autem exululavit, currensque annuntiavit muribus.
Sic quidem mures stabant in armis. Ut autem viderunt ranae, emerserunt ex aqua; et in unum locum profectae, consilium coegerunt de-bello malo. 135 Considerantibus autem ipsis, unde haec seditio, vel quis hic tumultus, praeco prope venit, gerens sceptrum in manibus, Tyroglyphi filius magnanimi, Embasichytrus , nuntians belli malam famam, dixitque sermonem:
Sic locutus renuntiavit: sermo autem in aures omnium 145 ingressus turbavit mentes ranarum superbarum. Accusantibus vero ipsis, Physignathus dixit, assurgens:
O filia, muribus nunquid auxiliatura ibis? 175 etenim tuum per templum semper saltitant omnes, nidore delectati, et cibariis ex sacrificiis.
Sic igitur dixit: ei autem paruerunt dii alii 200 omnes, simul vero intrarunt conferti in eum locum. Et tunc culices, magnas tubas habentes, terribiliter canebant belli strepitum; coelitus autem Jupiter Saturnius intonuit, signum belli mali.
Dii boni! profecto magnum opus in oculis video! non parum me perculit Meridarpax, ad lacum 275 trucidare ranas truculenter-minans: sed citissime Palladem mittamus tumultuosam, vel etiam Martem: qui ipsum arcebunt a-pugna, validus licet sit.
Sic igitur dixit Saturnius: Mars autem respondebat sermone: nec sane Palladis, Saturnie, vis, neque Martis, 280 valebit a-ranis avertere grave exitium. Sed age, omnes eamus auxiliatores: vel tuum telum, quo Titanas occidisti, fortissimos prae omnibus, quo quondam etiam Capaneum occidisti, immanem virum, 285 Enceladumque ligasti, et feras gentes Gigantum, moveatur: ita enim superabitur fortissimus quisque.
Sic igitur dixit: Saturnius autem dejecit ardens fulmen. Primum quidem intonuit, magnumque concussit Olympum; ac deinde fulmen, terribile Jovis telum, 290 misit contortum; illud autem evolavit e-manu regis. Omnes quidem terruit jaculatus ranasque muresque, sed neque sic cessabat murium exercitus, sed adhuc magis cupiebat depopulatum-ire ranarum genus bellicosarum, nisi ab Olympo ranas miseratus-fuisset Saturnius, 295 qui tunc ranis auxiliatores statim misit.
HOMERI ET HOMERIDARUM HYMNI VEL EXORDIA.
Salve, o beata Latona, quoniam peperisti praeclaros liberos, 15 Apollinemque regem, et Dianam sagittis-gaudentem; acclinata ad latum montem, et Cynthium collem, proxime palmam, sub Inopi fluentis.
Quomodo autem te celebrabo, prorsus celebratissimum? 20 ubique enim tibi, Phoebe, modi contigerunt cantus, et per continentem vitulorum-nutricem, et per insulas.
Sic dixit: gaudebat autem Delus, respondensque allocuta-est: Latona, gloriosissima filia magni Coei, lubens quidem ego partum sagittantis regis susciperem; graviter enim vere sum malae-famae 65 apud-homines: sic autem admodum-honorata fiam. Sed hunc tremo, Latona, sermonem, nec te celabo; valde enim quendam dicunt protervum Apollinem fore, magnopereque dominaturum immortalibus, et mortalibus hominibus per almam terram. 70 Eo graviter timeo in mente et in animo, ne, quandocunque primum viderit lumen solis, insulam aspernans, quoniam aspero-solo sum, pedibus subvertens, trudat maris in pelagus. Ibi me quidem magna unda in caput abunde semper 75 inundabit; ille vero aliam terram adibit, quae placuerit ipsi, ad-struendum templumque, et lucos arboribus-abundantes; polypi autem in me thalamos, phocaeque nigrae domicilia facient inculta, inopia civium. Sed si mihi sustineres, dea, magnum jusjurandum jurare, 80 hic eum primum constructurum perpulcrum templum, ut-sit hominum oraculum; at postea omnes apud homines, quandoquidem multi-nominis-est.
Sic igitur dixit: Latona vero deorum magnum jusjurandum juravit: sciat nunc haec Terra, et Coelum latum superne, 85 et subterlabens Stygis aqua, quod maximum jusjurandum gravissimumque est beatis diis: certe utique Phoebi hic odorata erit semper ara et lucus; honorabit vero te-sane prae omnibus.
Ac postquam juraratque peregeratque jusjurandum, 90 Delus quidem valde gaudebat partu jaculatoris regis; Latona autem novemque-dies et novem noctes insperatis partus-doloribus confixa-erat. Deae vero erant intus omnes, quaecunque summae erant, Dioneque, Rheaque, Ichnaeaque Themis et sonora Amphitrite, 95 aliaeque immortales, seorsum a-candida-ulnis Junone. Sola autem non audierat partus-dolorum-praeses Ilithyia; sedebat enim summo in-Olympo sub aureis nubibus, Junonis consilio candidae-ulnis; quae ipsam detinebat 100 invidia, quando jam filium eximiumque fortemque Latona paritura pulcra-comis tunc erat.
Ac postquam, Phoebe, comedisti immortalem cibum, non te dein retinebant aurea cingula palpitantem, neque amplius vincula cohibebant; solvebantur autem ligamina omnia. 130 Statim vero inter-immortales-deas dixit Phoebus Apollo:
Sit mihi citharaque cara et incurvi arcus oraculoque-edam hominibus Jovis verum consilium.
Sic fatus, incessit in terra spatiosa Phoebus intonsus, longe-jaculans; illae autem omnes 135 stupebant immortales: auro vero Delus tota cumulata-erat, aspiciens Jovis Latonaeque progeniem; laeta, quod ipsam deus elegit sibi ad-habitacula ponenda ex-insulis et continente, dilexitque in-animo magis: floruit, sicut quando vertex montis floribus silvae.
At ego non desinam longe-jaculantem Apollinem celebrare argenteum-arcum-gestantem, quem comis-pulcra peperit Latona.
O rex, et Lyciam et Maeoniam amabilem, 180 et Miletum habes, maritimam urbem amoenam: ipse autem Delo circumfluae magnopere dominaris.
Quomodo proinde te celebrabo, omnino celebratissimum? an te inter procos canam, et in-amore, quando ambiens adiisti Azanidem puellam, 210 una-cum Ischye deo-pari, Elationide equis-praestante? aut una-cum Phorbante, Triopi genere, aut cum Erechtheo, aut cum Leucippo, et Leucippi conjuge? pedes, ille vero cum-equis: non sane Triopus deficiebat an ut primum oraculum hominibus 215 quaerens per terram ivisti, longe-jaculans Apollo?
Illinc porro ulterius ivisti, longe-jaculans Apollo; 240 Cephissumque inde attigisti pulcre-fluentem, qui ex-Lilaea profundit pulcre-labentem aquam. Hunc transgressus, Sagittans, et Ocaleen tritici-feracem, inde in Haliartum pervenisti herbosam. Ivisti autem ad Telphusam: ibi tibi placuit locus innocuus 245 ad-struendum templumque et lucos arborosos. Stetisti vero valde prope eam, et ipsam sermone affatus-es:
Sic fatus, disposuit fundamenta Phoebus Apollo, 255 lata et valde longa per-totum: sed intuita Telphusa corde irata-est, dixitque sermonem:
Illinc autem ulterius ivisti, longe-jaculans Apollo: venistique in Phlegyarum virorum urbem contumeliosorum, qui Jovem non curantes super terra habitabant 280 in pulcra valle, Cephissium prope lacum. Inde rapide ascendisti ad jugum ruens; venistique in Crissam sub Parnasso nivoso, latus Zephyro obversum: sed desuper petra suspensa-est; cava autem subtenditur vallis, 285 aspera; ibi rex constituit Phoebus Apollo templum facere amabile, dixitque sermonem:
Sic locuta, seorsum a diis ivit irata animo. Statim deinde precabatur magnis-oculis veneranda Juno, manu vero prona percussit terram, et dixit sermonem:
Hic nunc putresce super terra virorum-altrice; neque tu-sane vivis malum damnum mortalibus 365 eris, qui terrae almae fructum edentes huc adducent perfectas hecatombas: neque omnino tibi mortem gravem nec Typhoeus arcebit, nec Chimaera infausti-nominis, sed te-sane hic putrefaciet terra nigra et indefessus Hyperion.
Telphusa, non eras meam mentem decipiens, 380 locum habens amabilem, profusura pulcre-fluentem aquam. Hic demum et mea fama erit, nec tua solius.
Sic dixit; et ipsis fiduciam in pectoribus immisit: eum et respondens Cretum dux contra allocutus-est:
Add to tbrJar First Page Next Page