bell notificationshomepageloginedit profileclubsdmBox

Read Ebook: Homeri Carmina et Cycli Epici Reliquiæ. Pars Secunda: Odyssea by Homer BCE BCE Firmin Didot Ambroise Editor

More about this book

Font size:

Background color:

Text color:

Add to tbrJar First Page Next Page

Ebook has 561 lines and 155868 words, and 12 pages

Editor: Ambroise Firmin Didot

HOMERI CARMINA

ET CYCLI EPICI RELIQUIAE.

PARS SECUNDA:

HOMERI ODYSSEA

PARISIIS,

EDITORE AMBROS. FIRMIN DIDOT,

INSTITUTI REGII FRANCIAE TYPOGRAPHO. SUMPTIBUS ET TYPIS.

Transcriber's Note:

For the creation of this e-book the following texts have been used:

"Le Journal des savants" , ed. Jean Cusson, Paris, p. 377-378) for some insight into the Latin version.

All changes applied by the Transcriber to the Latin text are explained in the footnotes.

The Latin translation presented in this work was transcribed from a Greek/Latin edition. It deliberately tries to stay as close as possible to the Greek original, not only to make the Greek text more accessible, but also for other reasons which are best explained by a review in the French magazine "Le Journal des Savants":

PRAEFATIO.

Reliquum est, ut Tu, benevole Lector, operam huic volumini impensam aequo animo boni consulas. Vale nobisque fave.

Table of Contents.

Alexander Pope's translation has no title for the argument to the 6th, 8th, 17th, 20th, 23rd, and 24th Book. Therefore one was supplied by the Transcriber.

ARGUMENT: MINERVA'S DESCENT TO ITHACA.

The poem opens within forty eight days of the arrival of Ulysses in his dominions. He had now remained seven years in the Island of Calypso, when the gods assembled in council, proposed the method of his departure from thence and his return to his native country. For this purpose it is concluded to send Mercury to Calypso, and Pallas immediately descends to Ithaca. She holds a conference with Telemachus, in the shape of Mantes, king of Taphians; in which she advises him to take a journey in quest of his father Ulysses, to Pylos and Sparta, where Nestor and Menelaus yet reigned; then, after having visibly displayed her divinity, disappears. The suitors of Penelope make great entertainments, and riot in her palace till night. Phemius sings to them the return of the Grecians, till Penelope puts a stop to the song. Some words arise between the suitors and Telemachus, who summons the council to meet the day following.

TEXT:

Sic fata, pedibus subligavit pulcra talaria, immortalia, aurea, quae ipsam ferebant tam super mare, quam super immensam terram, simul-cum flatibus venti. Sumsit et validam hastam, praefixam acuto aere, 100 gravem, magnam, solidam, qua domat acies virorum heroum, quibus quidem irascitur forti-patre-nata. Descendit autem ab Olympi verticibus concita: stetitque Ithacae in populo ad vestibulum Ulyssis, limine in aulae; manu vero tenebat aeream hastam, 105 similis hospiti, Taphiorum ductori, Mentae. Invenitque inde procos superbos: hi quidem tum talis ante januam animum oblectabant, sedentes in pellibus boum, quos occiderant ipsi. Praecones vero ipsis et seduli famuli, 110 alii quidem vinum miscebant in crateribus et aquam, alii autem spongiis multiforis mensas abstergebant, et apponebant, et carnes multas distribuebant.

Hanc vero longe primus vidit Telemachus deo-similis; sedebant enim inter procos, caro moestus corde, 115 cernens patrem strenuum in mente, si alicunde veniens procorum quidem dispersionem per aedes faceret, honorem autem ipse haberet, et bonis suis imperaret. Haec cogitans, procis assidens, aspexit Minervam; ivitque recta ad-vestibulum; indignabatur vero in animo, 120 hospitem diu ad-januam stare: prope autem stans, manum prehendit dextram, et accepit aeream hastam, et ipsam compellans verbis alatis allocutus-est:

Salve hospes; a nobis amice-excipieris: ac deinde coena refectus loqueris, quid tibi opus-sit.

Ingressi-sunt autem proci superbi; qui quidem deinde 145 ordine sedebant per sedilia sellasque. His vero praecones quidem aquam in manus fuderunt; panemque ancillae accumulabant in canistris: juvenes autem crateras coronarunt potu. Illi vero ad cibos paratos appositos manus porrigebant. 150 Ac postquam potus et cibi desiderium exemerant proci, ipsis quidem in mente alia curae-erant, cantus saltatioque: haec enim sunt ornamenta convivii. Praeco autem in manibus citharam perpulcram posuit Phemio, qui canebat inter procos necessitate: 155 atque is citharam-pulsans orsus-est pulcre canere. Verum Telemachus allocutus-est caesiis-oculis Minervam prope admoto capite, ut ne audirent ceteri:

Hanc autem rursus Telemachus prudens contra allocutus-est: hospes, profecto quidem haec amico animo dicis, sicut pater suo filio; et nunquam obliviscar eorum. Sed age nunc mane, accelerans licet iter, 310 ut lotusque oblectatusque caro corde donum habens ad navem eas, gaudens in animo, pretiosum, valde-pulcrum, quod tibi munus-reponendum erit ex me, qualia amici hospites hospitibus dant.

Sic quidem locuta abiit caesiis-oculis Minerva: 320 avis autem ut Anopaea avolavit; huic vero in animo indidit robur et audaciam, recordarique eum fecit patris magis adhuc quam antea. Hic autem, mente sua considerans, obstupuit in animo; suspicatus-est enim deum esse. Continuo vero procos adibat deo-similis vir.

Hujus autem e-superiore-parte-domus animo advertit divinum cantum filia Icarii, prudens Penelope: 330 scalamque altam descendit suae domus, non sola, simul eam et ancillae duae sequebantur. Haec vero quando jam ad-procos pervenerat, divina inter mulieres stetit juxta postem domus affabre structae, Genis praetendens tenuia capitis-redimicula: 335 ancilla vero ei proba utrinque astabat. Lacrimans autem deinde alloquebatur divinum cantorem:

Sic ait: illi vero omnes mordicus in labiis haerentes Telemachum admirabantur, quod audacter loquereter.

Hunc autem rursus Antinous allocutus-est, Eupithei filius: Telemache, certe admodum te docuerunt dii ipsi 385 et grandiloquum esse, et audenter concionari: ne te utique in circumflua Ithaca regem Saturnius constituat; quod tibi genere paternum est.

Hunc autem rursus Telemachus prudens contra allocutus-est: Eurymache, certe reditus periit patris mei: neque itaque nuntio amplius credo, sicunde venerit: 415 nec vaticinium curo, si-quod mater in domum vocato ex-vate sciscitetur. Hospes vero hic meus paternus e Tapho est; Menten Anchiali bellicosi se-profitetur esse filium; ac Taphiis navigandi-studiosis imperat.

"congnovit" -> "cognovit" "sermonem;" -> "sermonem:" "filius." -> "filius:"

ARGUMENT: THE COUNCIL OF ITHACA.

Telemachus in the assembly of the lords of Ithaca complains of the injustice done him by the suitors, and insists upon their departure from his palace; appealing to the princes, and exciting the people to declare against them. The suitors endeavour to justify their stay, at least till he shall send the queen to the court of Icarius her father; which he refuses. There appears a prodigy of two eagles in the sky, which an augur expounds to the ruin of the suitors. Telemachus then demands a vessel to carry him to Pylos and Sparta, there to inquire of his father's fortunes. Pallas, in the shape of Mentor , helps him to a ship, assists him in preparing necessaries for the voyage, and embarks with him that night; which concludes the second day from the opening of the poem. The scene continues in the palace of Ulysses, in Ithaca.

TEXT:

Hunc autem rursus Telemachus prudens contra allocutus-est: 130 Antinoe, nullo-modo fas-est ex-aedibus invitam expellere quae me peperit, quae me enutrivit; pater autem meus alibi terrae, vivit ille, vel mortuus-est: durum vero me multa reddere Icario, si ipse volens matrem dimisero. Ex patre enim mala patiar, aliaque deus 135 dabit; quippe mater odiosas imprecabitur Furias, a-domo discedens; reprehensio vero mihi ex hominibus erit: itaque nunquam hunc ego sermonem dicam. Vester vero siquidem animus indignatur ipsorum, exite mihi domo, aliasque parate dapes, 140 vestra bona comedentes, alternantes per domos. Si vero vobis videtur hoc satius et melius esse, viri unius victum impune perdere, absumite; ego vero deos invocabo sempiternos, si unquam Jupiter dederit vindictae opera fieri: 145 inulti forte deinde intra domos perieritis.

Audite jam nunc me, Ithacenses, quodcunque dixero: 230 ne quis amplius benignus, mansuetus et mitis sit sceptriger rex, neque mente justa sciens, sed semper difficilisque sit, et injusta faciat. Adeo nullus recordatur Ulyssis divini civium, quibus praefuit, paterque velut mitis erat. 235 Verum enimvero procos superbos nequaquam invideo committere facinora violenta malis-consiliis mentis: sua enim objectantes capita comedunt violenter domum Ulyssis, quem non-amplius putant rediturum-esse. Nunc autem cetero populo succenseo, quod-adeo omnes 240 sedeatis muti, ac neutiquam adorientes verbis pauciores procos compescatis, multi quum-sitis.

Sic igitur locutus-est, solvitque concionem celerem. Atque hi quidem dispergebantur suam ad domum quisque: proci vero ad aedes iverunt divini Ulyssis.

Audi me, qui heri deus venisti nostram domum, et me in navi jussisti per obscurum pontum, reditum sciscitaturum patris diu absentis, 265 proficisci: haec vero omnia impediunt Achivi, proci autem potissimum, male superbientes.

Sic ait precans: prope autem illum venit Minerva, Mentori similis tum corpore, tum etiam voce; et eum compellans verbis alatis allocuta-est:

Sic dixit Minerva, filia Jovis: neque amplius diu Telemachus morabatur, postquam deae audiverat vocem. Profectusque-est ire ad domum, suo moestus animo: invenit autem procos superbos in aedibus, 300 capras excoriantes, porcosque assantes in aula. Antinous autem ridens obviam ivit Telemacho; inque ejus haesit manu, verbumque dixit et elocutus-est:

Telemache altiloque, animi impotens, ne-quid tibi aliud in pectoribus malum sit-curae opusque verbumque, 305 sed mihi ede, et bibe, sicut antea quidem. Ista autem tibi plane omnia perficient Achivi, navem, et delectos remiges, ut ocyus pervenias in Pylum divinam, ad-quaerendam inclyti patris famam.

Sic dixere: ille vero in-alte-tectum penum descendit patris, amplum, ubi cumulatum aurum et aes jacebat, vestisque in cistis, abundeque odoriferum oleum: 340 ibique dolia vini veteris dulcis-potu stabant, merum divinum potum in-se continentia, ordine ad murum aptata: si-quando Ulysses domum reverteretur, etiam dolores multos passus. Clausiles vero impositae-erant fores accurate aptatae, 345 bifores: intus autem mulier proma noctesque diesque erat, quae omnia asservabat mentis magna-prudentia, Euryclea, Opis filia Pisenoridae. Hanc tum Telemachus allocutus-est, in-penum vocatam:

Sic igitur dixit; anus vero deorum magnum jusjurandum juravit. Ac postquam juraverat, perfeceratque jusjurandum, statim inde illi vinum in amphoris hausit; 380 atque ei farinam infudit bene-consutis utribus; Telemachus vero domos ingressus, cum-procibus versabatur.

Tum rursus aliud cogitavit dea caesiis-oculis Minerva; Telemachoque assimilata urbem obibat quaquaversum, et singulis viris astans dicebat sermonem: 385 vesperi vero ad navem celerem congregari jubebat. Ipsa autem porro Noemonem, Phronii clarum filium, poscebat navem celerem; ille vero ipsi lubens promisit.

Occiditque sol, obumbrabanturque omnes viae. Et tunc navem celerem in-mare protraxit, omniaque in ipsa 390 armamenta posuit, quae naves bene tabulatae ferunt; statuitque in extremitate portus; circum autem strenui socii frequentes congregabantur: deaque hortabatur singulos.

Telemache, jam quidem tibi bene-ocreati socii sedent ad-remigium, tuum exspectantes impulsum: sed eamus, ne diutius differamus iter.

"cesserunt que" -> "cesseruntque" "dabo," -> "dabo." "omnes" -> "omnes." "ad hortatus" -> "adhortatus"

ARGUMENT: THE INTERVIEW OF TELEMACHUS AND NESTOR.

Telemachus, guided by Pallas in the shape of Mentor, arrives in the morning at Pylos, where Nestor and his sons are sacrificing on the sea- shore to Neptune. Telemachus declares the occasion of his coming: and Nestor relates what passed in their return from Troy, how their fleets were separated, and he never since heard of Ulysses. They discourse concerning the death of Agamemnon, the revenge of Orestes, and the injuries of the suitors. Nestor advises him to go to Sparta, and inquire further of Menelaus. The sacrifice ending with the night, Minerva vanishes from them in the form of an eagle: Telemachus is lodged in the palace. The next morning they sacrifice a bullock to Minerva; and Telemachus proceeds on his journey to Sparta, attended by Pisistratus.

The scene lies on the sea-shore of Pylos.

TEXT:

Add to tbrJar First Page Next Page

 

Back to top