Homepage
Login
Profile
BookClubs
dmBox
Read Ebook: Raporto pri la oka kongreso de esperantistoj (Krakovo 1912) by Katryn Ned
Font size:
Background color:
Text color:
Add to tbrJar First Page Next Page
Ebook has 428 lines and 32991 words, and 9 pages
NED KATRYN
RAPORTO PRI LA OKA KONGRESO DE ESPERANTISTOJ
PARIS
PRESA ESPERANTISTA SOCIETO 33, RUE LAC?P?DE, 33
LA OKA KONGRESO
Postkongresaj pripensoj.
La solan instrukcion, kiun, kiel ?efredaktoro, mi donis al nia Kongresa raportonto estis:
Kiamaniere,--sprita filozofo, kiu ridetas kaj ?ercas,--li sukcesis, tion konstatos kun plezuro kaj danko niaj legantoj. Pli longa, ol la anta?aj, estas tiu ?i raporto, kiu preska? plenigas trioblan kajeron, sed tro longa trovos ?in neniu.
Bona estis la Kongreso.
Oficiale ?i decidis, ke ?i nenion decidos, kaj el ?iuj eblaj decidoj tiu ?i vere estis la plej sa?a.
?i prokrastis la demandon pri centra internacia organiza?o, kaj pro tio, oni devas ?in anka? gratuli. Ni esperas, ke por la sukceso, por la ?ojo de niaj estontaj Kongresoj, por la bono de Esperanto oni da?rigos same agi.
Sekve tiu ?i argumento por pravigi la starigon de ia oficiala reprezentantaro de l' Esperantistoj estas senvalora.
Pli firmaj ne estas la aliaj argumentoj, nelingvaj.
Ni ne beda?ru tiujn nunajn vivkondi?ojn. Post la dudekkvinjara heroa periodo alvenas nova pli praktika, dum kiu nia tasko estas enpenetri,--precipe per persona, ne esperantista influo,--en ?iujn rondojn, por ilin almiliti. La lingvon ni devas prezenti nur kiel lingvon, ?ar per si mem ?i estas nenio alia. Sed ni ne timu: ?i senrimarke kunportos kun si internan ideon, kaj ?ia venko ne estos nur lingva!
Nu! ?u tian nelingvan reprezentantaron ni sekve bezonas? Utila ?i povus esti al kelkaj, kiujn ?i <
Sed eble oni demandos: kiamaniere vivos do niaj Oficialaj Institucioj?
La lingvaj institucioj ne bezonas la <
La tre sa?an raporton de Rektoro Boirac aprobis en Krakovo la L. K. kaj tute prave.
Th. Cart.
LA OKA KONGRESO DE ESPERANTO
Rido estas pli bona, ol ploro. Sokrato.
--?u vi, Stanley?--Jes, Sinjoro.--Vi scias, ke de kvar jaroj oni ne havas sciigojn pri Livingstone.--Jes, Sinjoro.--?u li mortis a? ankora? vivas?--Mi ne scias, Sinjoro.--Vi tuj foriru al Centra Afriko kaj retrovu Livingstone vivan a? malvivan.--Bone, Sinjoro!--Jen ?eko.--Dankon, Sinjoro.--Bonan voja?on; ?is la revido!--?is la revido, Sinjoro!
Kaj Gordon Bennett denove ekdormis.
Tute simila afero okazis dum la unua semajno de A?gusto en la domego de la strato Lac?p?de, centra sidejo de ?i tiu centra gazeto. Mi estis en la speciala salonego de la redaktoroj, ripozante post laciga laboro. . Sidante en remburita se?ego, mi fumis tre longan cigaron kun ringo el orumita papero, kaj nenion pripensante mi rigardis la dube-bluan fumon, kiu supreniris spirale al la plafono. Anta? mi, sur tablo, staris grandampleksa glaso kaj multe da boteloj enhavantaj ru?ajn, verdajn, bluajn likvorojn. En mia glaso estis science farita miksa?o de diversaj alkohola?oj, kiun mi trinkis de tempo al tempo per pajlotubeto. . Kun plezuro mi pensis pri la longa monato de mallaboremo ku?anta anta? mi. . ?irka? mi oni a?dis la ?iuspecajn bruojn de laboranta gazetejo. Sen?esa sonorado de telefono , pordoj fermataj kaj malfermataj, muziko de la liftoj, kiuj ?iame alteni?as kaj malalteni?as inter la tereta?o kaj la kvin eta?oj de nia granda abelujo, ronkado de la a?tomobiloj ?iam pretaj por la foriro en nia vasta korto. Kaj ?i tiuj multaj bruoj unui?is, kunfandi?is por liveri al la orelo impreson de sen?esa murmurado simila al bruo a?data, kiam oni ?topas la orelon per mara konko. ?i tiu bruo igis min unue revema, poste dormema kaj la konscio pri ekstera mondo estis iom post iom nenii?anta, kiam subite vo?o min vekis. Anta? mi staris malalta viro, senhara, kun blankaj vangharoj, verde vestita, kun ar?entaj galonoj sur ?iuj kudra?oj kaj ?tala ?eno ?irka? la kolo. Li estis la propra pedelo de la ?efredaktoro, terura drako, kiu gardas la pordon de l' sanktejo.
Li faris profundan saluton kaj diris:
--<
Sed ?i tiu pordo malfermi?as; du pa?ojn anta?en, mi staras en la sanktejo. Kredeble ?iuj legantoj jam konas la skribejon de nia ?efredaktoro. Nur per kelkaj vortoj mi ?in priskribas por la samideanoj malproksime lo?antaj , kiuj tre malofte pasas tra la strato Lac?p?de.
Funde de l' ?ambro, sur muro, la Fundamento skribita per oraj literoj sur tabulo el marmoro; en anguloj, diversaj aparatoj: kribrilo por vortoj, filtrilo por stilo, pesilo por esprimoj; apud la pordo, kaptilo por Idistoj; fosiloj por fosi nian sulkon; grandega paperkorbego plenigita, ?is rando, per manuskriptoj ankora? ligitaj de siaj rubandoj . En mezo de la ?ambro granda skribotablo kovrita de amaso da papera?oj , kaj ornamita de amikaj portretoj . Fine, malanta? la tablo, lia ?efredaktora Mo?to mem, kiu min rigardas kun satana rideto sur la lipoj.
--Bonan tagon, li diras per tondra vo?o, kiu tintigas la vitra?ojn.
Mi salutas, murmuretante ion.
--S-ro Corret anka? tiun ?i jaron ne povos ?eesti la kongreson.
--S-ro Era anka? ne estas libera.
--Vi iros al la kongreso kaj faros raporton.
--Jen mia propra <
Mi prenas la volumon, kaj tuj revenas mia vo?o.
--Sed, Sinjoro, Krakovo estas en sova?a lando.
--Vi havas la Fundamenton.
--Oni diras, ke lupoj kuras en la stratoj.
--Vi ?irmos vin per la Fundamento.
--Kiam mi devos foriri?
--Tuj.
--Sed... mi ne pretigis mian valizon.
--Sufi?as la Fundamento.
--Mi ne kisis mian edzinon.
--Kisu la Fundamenton.
--Mi...
--Sufi?e... silentu... foriru!
Forta pugnobato akompanis tiujn ?i vortojn. La atestoj pri fideleco saltis en la aeron; la portreto de D-ro Smulders falis teren.
Timegigita mi prenis per unu mano mian ?apelon, per la dua la tenilon de l' pordo, kaj per la tria... mi forkuris.
En la vestiblo staris la kasisto, kiu plenigis miajn po?ojn per spesmiloj; en la koridoro sidis la ?enerala sekretario, kiu metis en miajn brakojn dikan paperujon, skribilaron kaj blankan paperon nigrigotan ; en la halo ku?is granda lakeo, kiu maldol?e min pu?is en a?tomobilon. Post dek minutoj mi estis en la Norda Stacidomo kaj saltis en kupeon, ?us kiam la vagonaro ekmovi?is.
Pene spiranta, duone freneza, malsatega, mi falis kiel sako da karbo sur la benketon, kaj por kvietigi mian plendantan stomakon, mi legis el la Fundamento tiujn ?i nutrajn frazojn:
Add to tbrJar First Page Next Page