Homepage
Login
Profile
BookClubs
dmBox
Read Ebook: De vlegeljaren van Pietje Bell by Abkoude Christiaan Van Rinke Jan Illustrator
Font size:
Background color:
Text color:
Add to tbrJar First Page Next Page Prev Page
Ebook has 1614 lines and 34349 words, and 33 pages
"Hoe laat was dat?" informeerde Flip.
"Acht uur zoowat."
"Sapperloot, het is nu nog geen half tien. Jij moet een eetlust hebben als een herkauwend dier!"
"Ik val al weer om van den honger," beweerde Jacob en beet gretig in een dik-gemeubileerde boterham.
Het traject den Haag-Scheveningen was spoedig afgelegd en weldra had de Vroolijke Bende de plaats van aankomst bereikt.
Ze beklommen een hoog duin, rechts van het Palace-Hotel en lieten zich op en top in 't zand neervallen, plannen makend voor het programma van dien dag.
Diepblauw welfde de hemel zich over de zee, wier groene golven met witte schuimkoppen rommelend aanrolden, om dan ruischend over 't strand uit te vloeien.
Naar links was het strand drukker, daar waren de tallooze tenten en badstoelen met overal oranjevlaggen of het rood-wit-blauw wapperend in den gouden zonnedag.
"Wel, ceremonie-meester," vroeg Pietje Bell aan Flip, "wat doen we vandaag?"
"Ik had gedacht, we konden tot ??n uur aan 't strand blijven, dan maken we een wandeling door de Scheveningsche boschjes naar de Bataaf, gaan d??r koffiedrinken, en wandelen langs den Ouden Weg weer terug naar 't strand. Daar weer blijven tot zes uur. Vervolgens gaan eten en vanavond om acht uur naar de voorstelling in "Scala"."
"Prachtig, fijn, dat doen we," riep Piet en allen waren het er mee eens, dat het een uitstekend programma was.
Toen ze daar een kwartier gezeten hadden, holden ze het duin af, maar v??r ze zoover waren, moest Marie van Zanten even Mien en Alida te hulp komen, wier lange vlechten door Pietje aan elkaar gebonden waren.
Beneden aan 't strand mengde de club zich onder de vele bezoekers en ze veroverden een breeden kuil, waarin ze zich rustig neervlijden en vanwaar ze h??l 't gezellige badplaats-gedoe konden waarnemen.
Gansche families trokken langs hen heen, vaders, moeders, gevolgd door bataljons en regimenten van kinderen, allen beladen met pakken en tasschen.
"Als zoo'n familie een dag uit is," beweerde Harry, "werken ze nog harder, dan wanneer ze thuisblijven."
"En ze hebben 't veel slechter dan thuis," voegde Jacob erbij.
"Kijk," riep Eetje Pijpers opeens uit, "d?r komt zoow?r mijn Oom uit den H?g ?n."
Hij sprong op en de club zag, hoe hij een kort, dikbuikig heertje de hand schudde, die het verschrikkelijk te kwaad scheen te hebben met de warmte en daarom met zijn jasje over den arm liep.
Eetje stelde de leden van de Vroolijke Bende aan Oom voor en Oom aan de leden.
"Oom H?rry Pijpers, lui," zei-die.
Allen stonden op, maar 't korte, dikke Oompje zei puffend:
"Blijf zitten ... dames heewen ... te wawm ... te wawm ... pfff ... komt nog meew hitte ... mowgen ... ovewmowgen ..."
't Bleek duidelijk, dat Oom Harry en de letter r besliste vijanden waren, en de ondeugende Mien Kuijer kneep haar neus dicht, beet zich op de lippen en gaf Alida Specht een por in de ribben.
"Au ... valsch dier ..." riep Spinnetje ... "stomp je grootmoeder."
"Foei ... da's niet aawdig ..." zei oom Harry glimlachend. "En uw gwootmoedew zou ook bezwaaw maken."
Maar Oom's opmerking maakte de zenuwachtige lachlust van de heele club nog veel erger, zoodat het bepaald een benauwd oogenblikje was, vooral daar men niet onfatsoenlijk wilde zijn en hardop lachen.
"Mag ik de jongedames en heewen twakteewen op een sowbet en wat taawtjes?" was het vriendelijke aanbod.
"Wel, Oom, niemand z?l bezw?r m?ken," zei Eetje.
"Pwachtig! Al ben ik een man van vijf-en-vijftig jaaw ... ik mag gwaag jongelui zien ... en de lieve meisjes ... zoo chawmant, nietwaaw ... zoo lief en allewaawdigst. Kom eens hiew, jongen ..." sprak hij tot een passeerenden visschersknaap, "haal jij eens in die gwoote tent daaw tien sowbets en twintig taawtjes ... vwaag om iets, om 't in te dwagen, h?? Hiew is geld."
"Woont u in den Haag?" vroeg Piet, toen de jongen verdween.
"Juist, juist, in 't Haagje."
"Prettige stad wel," vond Marie, die alle moeite deed, om Mien stil te houden.
"O heel pwettig, heel pwettig!"
Mien gaf een gilletje en bedekte haar gezicht met haar zakdoek.
"Wat scheelt jou?" vroeg Flip.
"Ze heeft ineens zoo'n kiespijn ..." hielp Marie, "soms krijgt ze van die steken, h??"
"Och, hoe jammew op zoo'n dag. Dan moet u maaw geen taawtjes eten stwaks."
Maar d?t was Mien Kuijer toch te bar.
Het feit, dat anderen zouden smullen aan de heerlijke sorbets en taartjes ... en zij zou mogen toekijken vanwege de kiespijn, die ze NIET had ... stelde haar in staat, haar lachen te kunnen bedwingen.
"O," zei ze snel, "zoo erg is het niet ... het zakt al weer."
"Dacht ik wel," lachte Oom Harry. "Kijk, hiew komt de jongen aan."
't Werd een genoeglijke smulpartij.
Piet duwde zijn roomhoorn tegen Miens neus en kreeg van haar als dankbetuiging een schuimtaartje op zijn oog, waarna beiden de overblijfselen smakelijk verslonden.
Na de tractatie verdween Oom Harry, wilde niet de plannen der jongelui "vewstowen" en vertrok onder dankbetuigingen en hartelijke groeten.
Er zat een goeie stemming in en ze hadden allemaal schik in den dag, die zoo goed begon.
Piet kreeg een dolle bui en ging op zijn handen loopen, maar toen hij zijn beenen opzwaaide vloog er een bui van zand naar den naasten kuil, waar een kantoorbediende-met-vacantie een boek las, en ongelukkigerwijze de zandbui gedeeltelijk in z'n mond kreeg.
Hij sprong nijdig op en naar Piet kijkend, riep hij:
"Is u heelemaal gek geworden?"
"Stapelgek, waarde heer," zei Piet, steeds op zijn handen loopend, "Ik bekijk de wereld van den onderkant ... ook wel grappig, vind-u niet?"
"U is het toppunt van idiotisme!" bitste de ander terug.
"Wel, ik ben altijd blij, als ik een record kan slaan," juichte Piet en de heele club gierde.
Add to tbrJar First Page Next Page Prev Page