Read Ebook: Lord Lister No. 0009: Om goud en liefde by Blankensee Theo Von Matull Kurt

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 625 lines and 18605 words, and 13 pages

,,Nu begrijp ik het, lieve Florence, dat gij het als een schikking van het noodlot hebt beschouwd, dat wij elkaar hebben ontmoet...! Ook ik ben het toeval dankbaar, dat mij de gelegenheid geeft, u te kunnen helpen!

,,Keer gerust met uw oom terug naar Kilburn en wees ervan overtuigd, dat hij het nimmermeer zal wagen, u een voorstel te doen, dat uw eergevoel zou kunnen krenken. Ja, hijzelf zal binnenkort blij zijn, als gij hem uw hulp niet weigert!"

Verrast, ongeloovig en toch met een uitdrukking van hoop op het bekoorlijke gelaat, stak zij den markies haar handen toe en riep op zachten toon:

,,Wilt gij mij helpen? O, zeg mij, wat wilt gij doen? Weet gij iets omtrent mijn oom?"

Meer kon Miss Goal niet vragen; de markies kon haar nog slechts met een stevigen handdruk en een welsprekenden blik zijn hulp toezeggen.

TWEEDE HOOFDSTUK.

VERSMADE LIEFDE.

Een elegante brunette kwam de trap af. Zij was gekleed in een zeegroen dinertoilet, dat haar fraaigevormden hals en een deel van den gevulden boezem vrij liet.

Mrs. Mabel Morton was zeker niet veel ouder dan Miss Goal, maar de teedere bekoorlijkheid, die het blonde meisje zoo aantrekkelijk maakte, ontbrak op haar gelaat, dat ontegenzeggelijk schoon was, maar een te hartstochtelijke en zenuwachtige uitdrukking had.

Mrs. Morton groette de jonge dame en wendde zich daarna met een lichte buiging van haar fier opgericht hoofd, dat met een paar prachtige zwarte vlechten was gesierd, tot den markies. Lang en doordringend liet zij haar blik op zijn gelaat rusten.

Maar de Braziliaan, die, naar hij zelf vertelde, de laatste afstammeling was van een oeroud adellijk geslacht van Spaansche origine, keek met ijskouden blik langs de schoone vrouw heen. Op haar gelaat kwam een scherpe uitdrukking, toen zij zich tot den markies wendde met de vraag:

,,En wat zegt u wel, mijnheer, van de misdaden, die sinds eenigen tijd onze hoofdstad zoo in beroering brengen?"

Met onverholen bewondering de liefelijke verschijning van Miss Goal nakijkend, die zoo juist met een lachenden afscheidsgroet naar boven ging, antwoordde de markies:

,,Ik weet werkelijk niet, wat u bedoelt, mevrouw.... misdaden.... mijn Hemel, er gebeurt zooveel op dat gebied...."

Maar voordat de dame iets had kunnen antwoorden, klonk de stem van Lord Clifford, een oude heer met bijzonder knap uiterlijk. Boven aan de trap staande, mengde hij zich in het gesprek:

,,Maar mijn beste markies, dat behoordet gij toch te weten! Onze geachte vriendin bedoelt blijkbaar de merkwaardige geschiedenissen, die verteld worden omtrent dien Raffles, dien aartsschurk....!"

,,Raffles....?" De markies lachte. ,,Raffles...? Ach, zoo!.... Ja, daar heb ik natuurlijk ook wel van gehoord....! Dat is die bewonderenswaardige kerel, die vooral in particuliere woningen de geslepenste diefstallen pleegt en zijn komst van te voren aankondigt...."

,,Ja, ja.... juist! Juist....!"

Lord Clifford liep in de hall heen en weer.

,,Ja, dat is hij! Natuurlijk zijn de malste geruchten in omloop.... Deze man zou afstammen van een onzer oudste adellijke geslachten. Hij onderteekent zijn eigenaardige briefjes, die verschillende slachtoffers v??r den diefstal ontvingen, met den naam John C. Raffles."

De markies boog glimlachend zijn donkergelokt hoofd.

,,Het is in elk geval heel beleefd, zijn komst van te voren aan te kondigen. Maar denkt u ook niet, dat de verhalen erg overdreven zijn? Misschien heeft de een of ander internationale dief bij een gegoede familie sieraden of tafelzilver gestolen en heeft een grappenmaker zich de vrijheid veroorloofd, den bestolene een brief te schrijven, dien hij heeft onderteekend met den naam Raffles.... Hieruit fabriceert het groote publiek dan onmiddellijk een heelen roman, hoewel het best een doodgewoon feit kan zijn geweest...."

Lord Clifford schudde het hoofd, hij was het niet met zijn gast eens.

Maar Mabel Morton, die haar oogen onafgewend op den Zuid-Amerikaan gevestigd hield, antwoordde op bijna uitdagenden toon:

,,Deze verklaring van u is zeer menschlievend ten opzichte van den beruchten inbreker! Zij stemt echter niet overeen met de feiten... eenige ervan zijn van algemeene bekendheid, bij voorbeeld de juweelendiefstal in het huis van den graaf van Kingston en het verdwijnen der ordeteekenen van den koning. Telkens heeft men even v??r het plegen van den diefstal bericht ontvangen omtrent de plannen van den roover en ik meen te weten, dat ook de andere gevallen zich op dezelfde wijze hebben afgespeeld."

,,Mevrouw," sprak de Zuid-Amerikaan, ,,ik heb geen enkele reden om den misdadiger, die de algemeene verontwaardiging heeft opgewekt, in bescherming te nemen!"

De dame, op wier gelaat groote ontroering te lezen was, antwoordde met een gedwongen glimlachje:

,,Heb ik dat beweerd?... Ik vind alleen, dat men zich niet moest bekommeren om zaken, waar men feitelijk buiten staat!"

En daarop vervolgde zij op kalmer toon:

,,......Ik bedoel,...... och, u hebt gelijk; wij twisten over dingen, die geheel en al buiten onzen kring omgaan."

Lord Clifford wilde nog iets in het midden brengen, maar een blik op de gezichten van deze twee menschen, waarop hij iets las, dat hij niet begreep, maar dat hem veel te denken gaf, maakte hem voorzichtig.

Het maakte op hem den indruk, alsof het tusschen die twee binnen eenige minuten tot een liefdesverklaring zou moeten komen. En omdat hij gaarne in alle opzichten zijn gasten aangenaam wilde zijn, besloot hij, hen alleen te laten.

,,Ik verzoek u, mij nog voor een kwartiertje te verontschuldigen; ik bedenk opeens, dat ik nog een dringenden brief moet schrijven."

Met deze woorden verdween hij in de aangrenzende bibliotheek.

Nauwelijks had hij de deur achter zich gesloten, of Mabel Morton sprak met zachte stem tot den markies:

,,Nu zult gij mij niet weer ontsnappen! Eindelijk moet het tusschen ons tot eene opheldering komen! Denkt gij, dat ik niet heb gezien, hoe gij dat jonge ding, Florence Goal, het hof hebt gemaakt? Vergeet niet, dat ik recht heb op uw persoon en dat ik dit recht zal verdedigen tot aan mijn dood...!"

Smeekend strekte zij haar handen naar hem uit, waarop hij met een koelen blik terugweek. ,,Raoul, wees barmhartig! Ontvlucht mij niet, verlaat mij niet! Ik bemin je en kan zonder jou niet leven...!"

Zij zweeg. En terwijl geen enkele trek veranderde op het gelaat van den man, geen woord van zijn lippen kwam en zelfs geen glimlach om zijn mond verscheen, bleef zij doodsbleek en met een uitdrukking van wanhoop op het gelaat, voor hem staan, woorden van liefde en tederheid fluisterend, die hij niet scheen te hooren.

Totdat eindelijk, toen hij voor haar smeeken doof bleef en niets haar zeide, dat hij haar hartstochtelijke woorden had verstaan, in haar donkere oogen een uitdrukking van haat verscheen.

Haar fijne vingers kromden zich om zijn arm en buiten zichzelf van opgewondenheid fluisterde zij hem toe:

,,Wee, als je een andere liefhebt? Ik vernietig jou en haar!"

Hij ging nog een stap meer achteruit en voordat zij weer kon beginnen te spreken, vernam men schreden bovenaan de trap.

Mrs. Clifford naderde met haar dochter Lilith en haar vriendin Miss Ellen Graven, een rijke Amerikaansche.

De hall was nu spoedig met gasten gevuld.

Lord Clifford scheen zijn correspondentie be?indigd te hebben en met hem verscheen overste Goal aan den arm van Sir Edward Touston. Achter den ouden militair met zijn goedig uiterlijk liep Lord Emmerding in gezelschap van Miss Florence Goal.

DERDE HOOFDSTUK.

DE GEHEIMZINNIGE DWERG.

Het diner was afgeloopen en vroolijk lachend en pratend begaven sommige paren zich weer naar de hall.

,,Het is mij werkelijk zeer onaangenaam," sprak Clifford tot Sir Edward Touston, in wiens gezelschap hij van een fijne sigaar genoot.

,,Die geheimzinnige dief brengt mij werkelijk in verlegenheid.

,,Ik heb, zooals gij weet, hier aan den vertegenwoordiger van de Regeering uitgestrekte landerijen verkocht namens onze geheele graafschap. Dit staat in verband met den aanleg van het nieuwe kanaal.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet