: Zoo'n Nonna! by Karamati - Dutch fiction

@FreeBooks

Posted in: #FreeBooks #FreeBooksIndia #FreeBooksApp #gg

Vote Up Vote Down   0 Reactions

Login to give Reaction!

en van de dienstboden eens op was... Die waren om zes uur al uit de veeren. Cornelis verwenschte 't leven in een kleine stad: net als bij de boeren op 't land--met de kippen naar bed en v?or dag en dauw op! Nu goed, wat zou 't nog? Als hij een meid of den huisknecht ontmoette, zou hij eenvoudig doen, alsof hij een morgenwandeling ging maken. Dat deed hij immers wel meer. En als zijn vader van zulk een vroeg mensch vernam >>dat de jongenheer was gaan wandelen," zou hij zich wel niet verwonderd toonen. En al was 't, van 't geld zou de oude heer toch nooit iets laten blijken...

Cornelis was nog erg jong. 't Vernis van wereldwijzige aanstellerijen eenmaal weg, bleef er zoo'n droevig beetje echte mannelijke vastberadenheid en handelende voortvarendheid over. Er was een goede kern, maar jong, teer, nog niet tot wasdom gekomen, lang belemmerd daarin door 't eigenaardig leven van weelde en gemak, de eigenaardige training die hij in de laatste jaren van zijn vader gehad had.

Hij stond een oogenblik in aarzeling. Komaan, 't beste was maar weer naar zijn kamer terug te gaan, en daar wat te gaan zitten lezen. Als hij dat k?n, lieve Hemel, in den zenuwachtigen toestand waarin hij verkeerde!

Wat was die trap nu bizonder donker, zelfs onderaan! De maan scheen door een wolk bedekt, of achter boomen weg te schuilen. Hij zag geen voet v?or zich uit, en vond het noodig een lucifer aan te steken. In eenige luchtige sprongetjes, zonder gedruisch te maken, was hij weldra bij 't portaal van zijn kamer. De lucifer was uit, en hij smeet 't verkoolde stompje weg. Onwillekeurig keek hij om. Daar glinsterde een vonk op de tweede trede der bovenste trap. Hij moest nog even terug... als er eens brand kwam... zenuwachtig trapte hij herhaaldelijk op 't vonkje, veel meer dan noodig was. God, wat was dat! Daar gleed zijn voet over de trede, hij verloor zijn evenwicht en met een geweldigen smak viel hij op 't middenportaal. Hij voelde even een ontzettende pijn in een van zijn beenen. Daarop trokken vreemde lichtglanzen, groen, rood, paarsch, weer vuurrood voor zijn oogen. Hij duizelde... 't werd alles pik pikdonker. Toen voelde hij niets meer.

HAAR LIEFDE.

't Was smoorheet op dien herfstdag in den Haag. En 't was al dagen achtereen zoo geweest; geen koeltje aan de lucht en een strakblauwe hemel. De Hagenaars waren lusteloos en verveelden zich over 't algemeen nog meer dan gewoonlijk. Velen der aanzienlijken en rijken waren juist terug van hun reizen en hadden gehoopt nog een koelen tijd aan 't zeestrand van Scheveningen te kunnen doorbrengen. Maar 't was er om te stikken als overal in West-Europa; alleen 's avonds begon 't er beter te worden. Dan was het strand zwart van de wandelaars en klimaatschieters, en wemelde het terras voor 't >>Kurhaus"--'t was er sinds kort met zijn onhollandschen naam--van luchtzoekende, luierende menschen.

Op dien dertigsten September--een Zondag--zou de stroom Scheveninggangers--ondanks 't late seizoen--'s avonds wel ontzaggelijk wezen. Maar in den voormiddag bleef menigeen om de warmte thuis. Zoo'n ganschen Zondag--behalve den tijd om even te eten--te Scheveningen door te brengen was anders niets bizonders.

Ook niet voor Clarine. Die had haar vaste clubje, waarmee ze geregeld--drie meisjes onder elkaar--strandwaarts en weer stadwaarts ging. Iedereen kende die drie, zoo niet >>persoonlijk" dan toch van naam of van aanzien. >>De drie grati?n" was, vooral onder de jonge officieren, een zeer gangbare bijnaam, waaronder het drietal befaamd was. Waren ze niet alle drie even mooi--Clarine spande de kroon--toch waren ze alle drie zeer smaakvol in kleeding en figuur. Aanbidders legio natuurlijk, en zeer >>serieuze" daarbij; want alle drie waren >>niet ongefortuneerd," >>spraken Engelsch", zooals men zeide, ofschoon ze geen van drie bizonder thuis waren in de Engelsche taal. Des te beter wisten ze haar mondje te roeren in 't eigenaardig, pikant klinkend Haagsch Hollandsch, zooals dat daar in 't bizonder door jonge dames gesproken wordt: vleiend, zacht, met veel hoog en laag, met gorgelende keelgeluidjes, en uitgekwinkeleerd door een snoezig minimum mondje.

De grati?n hielden alle drie dol van >>fietsen." De morgenuren waren voor die oefening de beste tijd. Nu echter was er staking voor Clarine al sinds een paar weken. 't Was jammer. De morgenwandelaars in 't bosch misten een welbekend, zeer gewaardeerd schouwspel: de drie rijwielende meisjes, onberispelijk in een fietskostuum gestoken--alle drie van 't zelfde snit, schoon van verschillende kleuren--en gezeten op volkomen gelijke ijzeren rossen, die ze keurig bereden. Wat een gelijkmatigheid, wat een gepaste zwier en losse bevalligheid! Clarine had nu al eenige keeren zich verontschuldigd. Ze bleef liever thuis; want ze voelde zich onwel. En in de laatste dagen waren ook de beide anderen >>grati?n" om die >>ontsettende vgeesleke wagmte" maar liever onder het ouderlijke dak gebleven.

Clarine's benedenkamer--een kamertje was 't--kwam op den tuin uit. Dat was haar ontvangkamertje, tevens >>boudoir," zooals zij 't noemde. Haar slaapkamer lag op de eerste verdieping. Ze had daar een kleine piano staan, een divan met mollige kussens en verder 't gewone meubilair en de gewone opsierseltjes en wissewasjes, die dergelijke vertrekjes kenmerken. Ook heerschte er dezelfde met flauwzoete geuren bezwangerde atmosfeer. En er hing 't zelfde boekenrekje met >>mooie bandjes." Vlak voor 't kamertje was een breede veranda met houten stijlen, waar langs klimop groeide. Een breede openslaande deur deed de kunstgeuren van 't kamertje zich mengen met de natuurlijke uit den tuin. Een prachtig rozenperk op korten afstand v?or de veranda droeg tot die geurenharmonie wel 't meeste bij.

In de hangmat tusschen de twee stijlen v?or Clarine's pruiloord lag dien morgen de lustelooze gestalte der bewoonster. 't Boek, dat ze in haar hand hield--lezen deed ze sinds een paar minuten niet meer--was een romannetje van Fransch, of beter Parijsch maaksel. Clarine was goed thuis in 't Fransch. Bij haar was dat door haar afkomst nog minder te verwonderen dan bij andere jonge meisjes en jongelui van haar stand en leeftijd. Dank zij 't vroege onderwijs in het Fransch, veel vroeger dan van de beide andere >>moderne talen," is ieder vijftienjarige van eenige opvoeding bij ons te lande in staat, te gaan grasduinen in 't licht te verstaan dichtsel der bende Parijsche grossiers in luchtige erotiek, die jaar in jaar uit de wereld daarmee overstroomen. Verhalen van erotischen aard hebben steeds, zoo oud de wereld is, een eigenaardige bekoring gehad, vooral voor jeugdige hoorders en lezers. En aangezien de in 't Fransch geschreven verhalen van dat slag steeds in hoeveelheid en afwisseling en licht verteerbaarheid ruimschoots opwegen tegen al wat er in al de andere beschaafde talen ter wereld voorgebracht wordt, spreekt het van zelf, dat zulk een vijftienjarige eerder naar een Fransch romannetje grijpt dan naar een Engelsch of Duitsch. Hollandsche erotiek van slecht gehalte heeft voor den jeugdigen mensch van eenige opvoeding een lucht van gemeenheid en stegentaal, die dadelijk afstoot. De Fransche beweegt zich bij voorkeur in adellijke kringen-->>la petite baronne," >>la jolie marquise de Coeurenjoie" of >>le comte de N?zenlair"--alles en allen in >>h?tels," zwemmende in 't geld, geparfumeerd en zwierig. Dat trekt. Zola met zijn laagbijdegrondsche menschen en dingen wordt tusschen vijftien en twintig bijna niet gelezen, al was 't alleen om de moeilijkere taal--een taal, die op school niet geleerd wordt--want om 't vuile der beschreven toestanden en zaken alleen zou men de lezing niet nalaten: dat wordt zoo niet gevoeld in 't Fransch. In de vertaling wordt Zola door geen beschaafd mensch in Nederland gelezen.

Wat Clarine las, behoorde tot het honderd-bladzijden-in-een-uur-soort; juist geschikt voor een zomerschen dag, als de hersens traag werken: dat was h?ar idee.

Free books android app tbrJar TBR JAR Read Free books online gutenberg

(0)

Login to post a comment!