: De lelie van 's-Gravenhage by Cremer Jacobus Jan - Historical fiction; Dutch fiction

@FreeBooks

Posted in: #FreeBooks #FreeBooksIndia #FreeBooksApp #gg

Vote Up Vote Down   0 Reactions

Login to give Reaction!

wezens, dat gij den jongen graaf Spinola gaat opzoeken, ten einde mij te berichten, wat er van hem geworden is."

Rudolf zette een gezicht als ware hij tot den brandstapel verwezen; doch het karakter van zijn heer kennende, en zeer wel wetende dat alle tegenspraak vruchteloos zou zijn, zette hij den voet in den stijgbeugel en verliet weinige seconden later de binnenplaats.

"Indien gij het mocht vergeten hebben," riep Van Bergen hem achterna: "zoo herinner ik u: dat hij die zich op God verlaat, in Zijn hand altijd veilig en w?l bewaard is."

Wel verre van in Rudolfs verhaal iets verontrustends te zien, koesterde Van Bergen integendeel de heimelijke en, zoo wij weten, gegronde hoop, dat Alonzo met een gelukkig gevolg zijne nasporingen zou hebben voortgezet, en dat het witte spook zijn geliefde Adelgonde zou geweest zijn.

Weder was er een uur verstreken.

De graaf had zich op eene bank onder den zwaren lindeboom nedergezet. Van deze plaats kon hij beurtelings den blik richten naar de drie verschillende wegen, langs welke zijne zendelingen moesten terugkomen.

Na lang turen zag hij eindelijk aan het einde der laan een dikke stofwolk opstuiven. Het was Rudolf, die nog sneller dan te voren kwam aanrennen, terwijl zijn gelaat heel anders stond dan bij zijn eerste te huiskomst.

"Zij is er! zij is er!" riep hij den graaf reeds van verre toe: "Binnen een half uur zijn zij hier!" vervolgde hij, naderbij gekomen: "De freule is frisch en gezond; ik heb haar gezien; zij lachte van blijdschap, en de jonge Spaansche graaf gaat insgelijks ongedeerd aan hare zijde."

Zooals Rudolf gezegd had, verliep er nog ruim een half uur, eer Van Bergen de terugkeerenden ontwaarde. Reeds had hij in zijn geest de woorden gekozen, welke hij het lieve meisje zou toespreken, om eensdeels haar gevoelig hart niet te kwetsen, doch om haar tevens op een zachte wijze het verkeerde van hare daad onder het oog te brengen.

Deze voorzorg echter was noodeloos geweest, want nauwelijks had het beproefde meisje haar pleegvader ontdekt, of zij snelde luid snikkende naar hem toe, en hij.... stom van blijdschap, drukte haar vast in zijn armen, en kon niets uitbrengen dan de woorden: "Gonne! mijn lieve, mijn beste Gonne!"

Alonzo werd door dit schoon doch roerend tooneel diep getroffen. O hoe gaarne had hij in dit oogenblik dien edelen, dien waardigen man insgelijks vader, en die zachte schoone, zijn lieve Gonne genoemd; ja, in dezen stond kon slechts kieschheid hem beletten, om voor zijn dubbelen dienst een zoo gewenschte belooning af te smeeken.

Zoodra Van Bergen met zijne pleegdochter en Alonzo in de kleine zaal was gekomen, liet hij eenige ververschingen opdragen.

Free books android app tbrJar TBR JAR Read Free books online gutenberg

(0)

Login to post a comment!