: De zonderlinge avonturen van Zijne Excellentie de Generaal by Brusse M J Marie Joseph - Fiction

@FreeBooks

Posted in: #FreeBooks #FreeBooksIndia #FreeBooksApp #gg

Vote Up Vote Down   0 Reactions

Login to give Reaction!

kon lichten! Dat was alles immers even fel bezield, hartstochtelijk spel, tot in den edelen zwier van de sigaar-m?t-bandje naar zijn mond, en 't fattig lipgespitste rook-uitblazen. Dat was 'n strekken van zijn Don Quichotte-gestalte, hoog en hooger naar zijn steigerende verbeeldingen op, die steeds weidscher om zwierden in de aristocratische kringen van "die alderhoogste w?reld", boven mijn toch ook maar simpele burgerlijkheid uit.

Doch nu, afgemat als hij was, klonk er vermoeide gelatenheid in zijn stem, een nederig streven om zijn hooghartigheid jegens mij vooral weer goed te maken; een verlegenheid met dien vaak bevelenden toon van zijn extase, en dat hij me zoo laatdunkend de geheimenissen van "die etiquette onder de grootelui" had toegeduwd ...

Hij was onder 'n hoedje te vangen, terwijl ie nog maar zoowat voortstamelde en stotterde, telkens blozend bij ?l te doorzichtige leugens, om 't verhaal aan 'n end te brengen--?n langzaam den gepasten overgang te vinden op 't ontvangen van mijn Kerstgaaf in zijn technisch uitgestoken bedelaarshand,--altijd min of meer penibele situatie, die hij zoo goed mogelijk pleegt te redden door zijn familiare lachje, en 't achteloos gebaar, waarmee hij 't geld dan zoo maar in den wijden, wijden zak van zijn dalles-dekker laat vallen, zonder 'n woord van dank.

Hij hortte en stootte dus moeizaam voort, 'n machteloos opfladderen van zijn vleugellam gevlogen verbeelding, met matte herhalingen, zonder verband,--als 'n stumperig uit zijn rol gevallen acteur. Maar n?g kon hij niet vermoeden in zijn hooge waan, dat ik 'm snapte;--'k aanvaardde immers ?l zijn verzinsels sullig weg en naar de letter! Hij vindt mij een lummel--dat merk ik telkens--omdat ik 'm nooit tegenspreek en hem altijd heel belangstellend aanzie als 'n uiterst curieus object. Hij heeft 'n welbewuste minachting voor mijn ongewikstheid, al vindt ie in 't verschil van maatschappelijke positie--ach arme stumpers die wij daar allemaal zijn!--t?ch wel 'n prikkel om mij z'n amice te noemen, en 'n gretig behagen om in 't verzorgder milieu van mijn werkkamer te vertoeven, van de slaapste?, of, God weet, van onder de bruggen uit. Daar droogt ie dan weer 's heelemaal op en wordt warm tot in het gestremde merg van z'n gebeente. Ook waardeert hij precieuselijk onze geurige koffie en thee, en dan smullen zijn stiekeme oogen glunder aan de in 't frissche katoen geserreerde figuur onzer dienstmaagd, wanneer die hem "eigenhandig" zijn dampend kopje of wel het twaalf-uurtje brengt... Maar bovenal stemt de rust van zoo'n dag eens niet de onherbergzaam kille wereld in te hoeven zwerven hem biester kneuterig...

Zal ik 't hem nu aandoen, na zijn bravoerlijk paradeeren onder de grootheid--twee hoofdstukken lang voor uw verblufte oogen!--om hier den berooiden generaal van kort v??r zijn val te vertoonen, op slappe beenen van weelde-genoten, doorgezakt in de knie?n, zijn "goud" zwart beslagen, z'n "eereborst" afgetakeld, z'n pet voor stille speurders stiekem over de oogen gedrukt en met den in de lorum geraakten staf sjegrijnig en knijperig sukkelend achter 'm aan?

't Wordt 'n desolate historie,--de generaal is zoo moe. Laat ik 'm liever 'n extraatje geven om eens ferm te schransen en lekker te gaan slapen in een frisch bed, dan kan ik 'm morgenochtend zijn oordeel vragen... Misschien dat hij er van nacht 'n minder smadelijk eind aan beleeft.

"Och ja"--zei de vagebond, nu meer op koel mededeelenden dan op beeldenden toon--"dat heeft toe' twee en half jaar en drie dage geduurd ... Maar godallem?chies zoo'n r?l!--Zoo kan ik me hand twee en dertig maal verdraai?, en as die rechtbank d'r achter komp, dan zeg 'k dat 't niet-en-waar is. O man, en allegaar z?? fijn geskreve, da' j't h??st niet ken leze ..."

Ook stonden z'n h's er nu weer allemaal in, want 't was voorloopig erg nuchter en zakelijk:

"Zie je,"--vertelde hij--"want we ben daar toe' nog 'n week of drie gebleve, na 'k bij 't kappetaal 'n oplichterij had gedaan, groot ... vier duzend acht honderd gulde;--bij 't h??ge kappetaal! An de schatrijkste lui ging ik weer de komplemente brenge van die familiebetrekkinge in Indi?,--die 'k van me levensdage nooit had gezien. Daar stuurde 'k dan me beletkaartjes an en wier afgehaald of gong er zelf per rijtuig heen, wier d'r heerlijk onthaald, terwijl ik de inwendige mensch nakeek of daar voor mijn wat viel te plukke bij geval,--om rede mijn bankier uit was, en van zu'k soort smoesies meer. Dusdanig leende ik overal duzend of vijftienhonderd gulde en dempte daar die putte van drie-, vier-, vijfhonderd mee. Zoodat ik as eerlijk man groote oplichtinge miek om de kleine te dekke. Maar h?tels en kleermakers betaalde ik n??it;--da' was eenmaal Fransch en kon ondergeteekende zich dus niet an onttrekke ...

"Toe Middelburg af was gestroopt, trokke me dus na dat hotel Pays Bas in Utrecht,--met de ??rste trein weg, in 'n ??rste klas rijtuig, en daar er dan welderis andere passegiers inzitte, en ik in polletiek wel 's niet vermomd was,--want da's zwaar zoo'n pruik en baard--huurde ik voor mijn en me staf alleenig die h??le coup? effe af ... Nou en polletieke ha'k netuurlijk genog: op laast zeve, acht pakke, want wie vertrouwt er soms geen generaal?... Maar de kleermakers magge hierbij niet worde vermeld, om rede d'r nog in leve benne, die f 2500 op ondergeteekende's krijt hebbe staan.

"Ook ka' je zoo nagaan da'k bij me vertrek iedere bediende, van schoenpoeser tot kofferdrager af, 'n tientje gaf volgens die etiquette van de hoogste aristocraassie, en zoo wiere er voor mij vanzelfs diepe buiginge gemaakt in bijzijn van die verneuriede hotelhouwer ... An 't station schonk ik me koesier effe ... vijf en twintig gulde fooi.--"La' maar zitte." Goeiegenade noggetoe, nogal niks!

"Netuurlijk kreeg ik in Pays Bas me appartement weer bove die poort met vijf kamers, en vijf kelners wiere angenome voor mijn alleenig, angezien die bollebof nog nooit eerste klas slapers had gekamerd. Waarop ik speksie miek in de kazerne van "de Veld" en ik orders gaf an de dienstdoende kappitein Jhr. O., om de andere dag die stukke in die Maliebaan te gaan zette, om rede ik zelf 't commando uit wou voere.--Zeg?--nou! ?f die ofciere in draf zatte, want ik zat op me schimmel, ree links en rechs met me educans, om te kijke of die kenonne in orde voor tijd van oorlog ware, en 't was allegaar oudroest.--Wat een deining!--Toe vergezelde ik zelf die heele stoet na de kazerne werom, waarop kapitein Jhr. O. mijn na 't hotel opgeleidde, waar me schilderhuis al sting en me wacht, en ik zoo maar de sierade van me borst afplukte, om kedo te doen an de ofciere d'r dames. En ik noodigde er verscheie uit van de veld en de mineurs bij mijn op 'n neutje ... sjampoepel, waar 'k op 't moment n?g wel 's effe zin an had ...

Free books android app tbrJar TBR JAR Read Free books online gutenberg

(0)

Login to post a comment!